Γνώμη του KReport
Σε μια εποχή διεθνούς ρευστότητας, όπου η αξιοπιστία και η ηθική συνέπεια είναι από τα λίγα όπλα εξωτερικής πολιτικής μιας χώρας όπως η Ελλάδα, η ταύτιση της ελληνικής κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη, με τον Μπ. Νετανιάχου και τις πολιτικές του, δεν υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Αντιθέτως, εκθέτει την Ελλάδα ηθικά, διπλωματικά και γεωπολιτικά.
Ο Μπ. Νετανιάχου, υπό το βάρος προσωπικών δικαστικών περιπετειών και εσωτερικών πιέσεων, έχει επιλέξει να κυβερνά το Ισραήλ με μια ακροδεξιά ατζέντα που υπονομεύει τη σταθερότητα στην περιοχή και παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Οι βαναυσότητες στη Γάζα, η περιφρόνηση της διεθνούς κοινότητας και η συστηματική εξόντωση του παλαιστινιακού πληθυσμού δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές από μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ιστορικά στηρίχθηκε στο διεθνές δίκαιο και την ηθική νομιμοποίηση.
Η αγαστή σχέση με το Ισραήλ είναι στρατηγική επιλογή της χώρας και είναι δικαιολογημένη στο πλαίσιο της περιφερειακής ασφάλειας και της ενεργειακής συνεργασίας. Όμως η διαφορά ανάμεσα στη σχέση με το κράτος του Ισραήλ και στην προσωπική στήριξη στον Νετανιάχου είναι κρίσιμη.
Οι συχνές δηλώσεις αλληλεγγύης «χωρίς αστερίσκους», αφήνουν την εντύπωση ότι η Ελλάδα συμβιβάζεται με τα εγκλήματα πολέμου. Κι αυτό πληγώνει την εικόνα της χώρας μας στον αραβικό κόσμο, στην Ευρώπη και στους διεθνείς θεσμούς και αποδυναμώνει τη δυνατότητά της να διαμεσολαβεί. Πλήττει επίσης τις σχέσεις μας με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία, το Κατάρ ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τις οποίες η Ελλάδα έχει οικοδομήσει στρατηγικές γέφυρες τα τελευταία χρόνια.
Η απόλυτη ευθυγράμμιση με μια ηγεσία που δικάζεται από την Ιστορία δεν είναι «ρεαλισμός». Η Ελλάδα έχει συμφέρον να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το Ισραήλ, αλλά ακόμη ζωτικότερο συμφέρον να διαφυλάσσει την ηθική της ακεραιότητα και το ρόλο της ως δύναμη σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
