Υπάρχει ένα σοβαρό επιχείρημα ότι ο Μπάφετ δεν «επενδύει στην ανάπτυξη του έθνους μας και των επιχειρήσεών του», για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Dimon. Αντίθετα, έχει βασιστεί στο βρώμικο μυστικό του καπιταλισμού: Ότι η επιτυχία δεν έρχεται μέσω της δημιουργικής καταστροφής του Σουμπέτερ ή του μανιώδους ανταγωνισμού σε καινοτόμες νέες επιχειρήσεις, αλλά με την απουσία του ανταγωνισμού.
Η περίφημη αναζήτηση του Μπάφετ για εταιρείες με «ευρεία οικονομική τάφρο» είναι ένας λαϊκός τρόπος για να πει ότι θέλει μόνο απόρθητα μονοπώλια. Μόλις βεβαιωθεί ότι η άμυνα μιας επιχείρησης δεν μπορεί να παραβιαστεί, θα αγοράσει. «Το κλειδί για τις επενδύσεις», είπε κάποτε, «δεν είναι να εκτιμήσεις πόσο ένας κλάδος θα επηρεάσει την κοινωνία ή πόσο θα αναπτυχθεί, αλλά να προσδιορίσεις το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κάθε εταιρείας και, κυρίως, τη διάρκεια αυτού του πλεονεκτήματος».
Αυτή η φιλοσοφία αποτυπώνεται σε όλο το χαρτοφυλάκιό του. Οδήγησε σε συμμετοχές στην Coca-Cola, της οποίας το εμπορικό σήμα είναι ανυπέρβλητο και μπορεί να επιβιώσει ακόμη και σε μια καταστροφική προσπάθεια αλλαγής του προϊόντος της, στην Gillette, η οποία μπορεί να πουλάει υπερτιμημένες λεπίδες στην αιχμάλωτη αγορά των ανδρών που έχουν ήδη αγοράσει τα ξυραφάκια της, και στην τριάδα των American Express, MasterCard και Visa, οι οποίες έχουν ασφυκτικό έλεγχο στις κάρτες πληρωμών. Αντί να διαλέξει τον νικητή, ο Μπάφετ είδε ότι ήταν ολιγοπώλια, ασφαλή πίσω από μια τάφρο και αγόρασε όλη την παρτίδα.
Η εκδοχή του καπιταλισμού του Μπάφερ δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στα οφέλη για την κοινωνία. Οι αγαπημένοι τομείς περιλαμβάνουν τα γλυκά (See's), τα fast food (Domino's Pizza και International Dairy Queen), τα ορυκτά καύσιμα (Chevron και Occidental Petroleum), τα αεροσκάφη για στελέχη (NetJets) και τα κοσμήματα (Helzberg Diamonds).
Είναι αλήθεια ότι η μεγαλύτερη συμμετοχή του Μπάφετ είναι στην Apple και αστειεύεται ότι έχει βγάλει περισσότερα χρήματα για την Berkshire από ό,τι ο ίδιος. Αλλά αυτό το μερίδιο χρονολογείται μόλις από το 2016, σχεδόν μια δεκαετία μετά την καθιέρωση του iPhone και του οικοσυστήματός του. Ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία στις ΗΠΑ, με χρηματιστηριακή αξία άνω των 500 δισ. δολ. και δεν έχει κάνει καμία επανάσταση που να μπορεί να συγκριθεί με το Macintosh, το iPod ή το iPhone στα χρόνια που η Berkshire την κατέχει. Η αγορά σε εκείνο το σημείο αντανακλούσε έναν (ακριβή) υπολογισμό ότι η Apple είχε εγκαθιδρύσει με επιτυχία ένα μονοπώλιο.
Οι σύγχρονοι καπιταλιστές περιφρονούν αυτή την προσέγγιση.
Φέτος κυκλοφόρησε ένα πρωταπριλιάτικο αστείο ότι ο Μπάφετ αγόραζε την Tesla για 1 τρισεκ. δολ. Στην ερώτηση γιατί δεν θα αγόραζε μετοχές της Tesla, η απάντησή του ήταν αποκαλυπτική: Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να αποκτήσει και να διατηρήσει κυρίαρχη θέση στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Το πρόβλημα δεν ήταν η υπερβολική τιμή της Tesla, αλλά ότι δεν είχε εξαλείψει όλες τις δυνατότητες ανταγωνισμού. Η ταχύτατη καινοτομία της δεν την προστατεύει από ανταγωνιστές με χαμηλότερες τιμές, με επικεφαλής την κινεζική BYD, την οποία κατέχει η Berkshire. Ο Buffett πιστεύει ότι ο Musk έπρεπε να έχει δώσει προτεραιότητα στην αποτροπή κάθε πιθανού ανταγωνισμού και όχι στον «ρυθμό της καινοτομίας».
Ο Μπάφετ τείνει να ρίχνει κεφάλαια σε εταιρείες που τις μηνύουν οι αντιμονοπωλιακές αρχές. Ενώ κάνει τους επενδυτές του - στους οποίους εμμέσως περιλαμβάνονται πολλοί συνταξιούχοι και φιλανθρωπικά ιδρύματα - πολύ πλουσιότερους, έχει συμβάλει στην ανισότητα και την έλλειψη ανταγωνισμού που έχει απογοητεύσει τον αμερικανικό πληθυσμό από το οικονομικό του σύστημα. Αυτό δεν είναι καταστροφικό. Αλλά ούτε και δημιουργικό.
