Η πίστη στον αμερικανικό εξαιρετισμό έχει διαβρωθεί, με πτώση όχι μόνο των αμερικανικών μετοχών αλλά και των αποδόσεων των ομολόγων λόγω των ανησυχιών για την ανάπτυξη και την αποδυνάμωση του δολαρίου. Τρεις βασικοί παράγοντες στηρίζουν την πρόσφατη στροφή 180 μοιρών στις απόψεις που κυριαρχούσαν για την πορεία των μετοχών, των ομολόγων και των νομισμάτων: (α) Οι εντεινόμενες ανησυχίες για την οικονομία των ΗΠΑ, (β) μια πιθανή «στιγμή Σπούτνικ» στην Ευρώπη εξαιτίας μιας πιθανής αλλαγής στη Γερμανία για τη δημοσιονομική πολιτική και την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και (γ) οι ενδείξεις για μια πιο αποφασιστική πολιτική αντίδραση από την Κίνα.
Οι αβεβαιότητες που σχετίζονται με τους δασμούς που έρχονται και φεύγουν από τους κύριους εμπορικούς εταίρους και συμμάχους της Αμερικής, όπως ο Καναδάς και το Μεξικό, επιδεινώθηκαν από την ανησυχία για τον αντίκτυπο που θα έχουν στην απασχόληση και το εισόδημα οι συνεχιζόμενες περικοπές στον δημόσιο τομέα των ΗΠΑ.
Οι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι αυτές οι «διαταραχές» είναι μικρές και θα πρέπει να θεωρηθούν ως μέρος ενός ανώμαλου ταξιδιού προς έναν πολύ καλύτερο προορισμό. Η ανησυχία είναι ότι το ανώμαλο ταξίδι μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικό, μη επιθυμητό προορισμό. Κεντρικό στοιχείο αυτής της ανησυχίας, ότι η έξαρση της αμερικανικής απρόβλεπτης συμπεριφοράς κινδυνεύει να στερήσει από τις ΗΠΑ ένα από τα σημαντικά, ιδιαίτερα προσόντα τους: Την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο πλαίσιο πολιτικής και στη λήψη αποφάσεων.
Η πολιτική των ΗΠΑ ευθύνεται επίσης για την ξαφνική αλλαγή επί το θετικότερο της άποψης των αγορών για την Ευρώπη, όπου διαβλέπουν τη δυνατότητα δραματικής αλλαγής της οικονομικής πολιτικής, με αυξημένες αμυντικές δαπάνες, μεγαλύτερες επενδύσεις σε υποδομές και μεγαλύτερη περιφερειακή χρηματοδότηση. Εν τω μεταξύ, η Κίνα κινείται προς ένα πιο ισχυρό μείγμα κινήτρων και μεταρρυθμίσεων, όπερ οι αγορές θεωρούν απαραίτητο για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη απειλή της «ιαπωνικοποίησης» της κινεζικής οικονομίας.
Στα χαρτιά, υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια σύγκλισης μεταξύ των προηγουμένως καλών (ΗΠΑ), κακών (Κίνα) και άσχημων (Ευρώπη) της παγκόσμιας οικονομίας. Το αισιόδοξο, για μια ανοδική σύγκλιση της παγκόσμιας ανάπτυξης, με την Ευρώπη και την Κίνα να επιταχύνουν και να υπερκαλύπτουν την οικονομική επιβράδυνση των ΗΠΑ. Το απαισιόδοξο, για μια σύγκλιση με στασιμοπληθωρισμό, προς χαμηλότερα σημεία, αν η Ευρώπη και η Κίνα καθυστερήσουν. Θα πρέπει όλοι να ελπίζουμε ότι θα συμβεί το πρώτο και η παγκόσμια οικονομία θα ξεφύγει από τα νύχια του στασιμοπληθωρισμού.
