Η προσέγγιση του Τραμπ για την Ουκρανία αποτελεί δοκιμασία για την ικανότητα της Ευρώπης να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο πολιτικών μεγάλων δυνάμεων. Για να το περάσει, η Ευρώπη πρέπει να προσεγγίσει την Κίνα.
Καθώς η κυβέρνηση Τραμπ προσεγγίζει τη Ρωσία και διακόπτει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν ξεμείνει από καλές επιλογές. Αυτό που έχουν είναι ένα σύντομο παράθυρο ευκαιρίας για να αποδείξουν ότι μπορούν να προσαρμοστούν σε έναν κόσμο μεγάλων δυνάμεων πριν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα επιβάλουν μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, θα πρέπει να αντιδράσουν ενεργά, εμπλέκοντας την Κίνα στην επιδίωξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας που θα δίνει στην Ουκρανία μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Αυτή είναι αναμφίβολα μια δυσάρεστη προοπτική για τους Ευρωπαίους ηγέτες, δεδομένης της συνεχούς υποστήριξης του Πεκίνου προς τη Μόσχα καθ' όλη τη διάρκεια της εισβολής της στην Ουκρανία. Ωστόσο, το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα για την Ευρώπη θα ήταν μια ειρηνευτική συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας στην οποία θα προσχωρούσε αργότερα η Κίνα και από την οποία η Ουκρανία και η Ευρώπη θα παραγκωνίζονταν εντελώς.
Η εμπλοκή με την Κίνα ενέχει κινδύνους, αλλά δεν χρειάζεται να συνεπάγεται ευρύτερη ευθυγράμμιση με το Πεκίνο ή να υποβαθμίζει την ανάγκη μετριασμού των επιβλαβών πτυχών της επιρροής της Κίνας. Η Κίνα εξέφρασε την προθυμία της να αναπτύξει ένα ειρηνευτικό σχέδιο και ζήτησε από την Ουκρανία και την Ευρώπη να είναι παρούσες στις ειρηνευτικές συνομιλίες. Διαθέτει επίσης επιρροή επί της Ρωσίας και μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο σε μια ανταγωνιστική Αμερική. Η δέσμευση είναι ένας τρόπος για να αποκτήσει κανείς μόχλευση σε ένα σύστημα ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων - κάτι που οι ηγέτες στο Πεκίνο, την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, κατανοούν πολύ καλά, αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να μην το αντιλαμβάνονται.
