Το σκηνικό δεν ήταν καθόλου ευνοϊκό. Οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει συνομιλίες με τη Ρωσία χωρίς να προσκαλέσουν το Κίεβο. Ο Τραμπ είχε πιέσει τον Ζελένσκι να συμφωνήσει σε μια αρχικά εκβιαστική συμφωνία διαμοιρασμού των ορυκτών πόρων και τον είχε αποκαλέσει δικτάτορα. Η Ουάσιγκτον είχε συνταχθεί με τη Μόσχα για να υποστηρίξει ένα ψήφισμα του ΟΗΕ για τον πόλεμο που δεν επέκρινε τη Ρωσία. Μέχρι τη στιγμή που οι δύο άνδρες συναντήθηκαν, η συμφωνία για τα ορυκτά έμοιαζε λίγο λιγότερο με εκβιασμό. Αλλά αυτό που είναι πλέον σαφές είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία.
Ο ταλαιπωρημένος ηγέτης της Ουκρανίας βρίσκεται τώρα στριμωγμένος ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ρώσους ηγέτες που φαίνεται να συμφωνούν περισσότερο μεταξύ τους παρά μαζί του.
Το Κίεβο υποτίμησε την αδίστακτη συμπεριφορά του Τραμπ, ο οποίος προσπάθησε να αποσπάσει όσα περισσότερα μπορούσε να πάρει από τη συμφωνία για τα ορυκτά, ενώ έδωσε τόσο λίγα από αυτά που ήθελε η Ουκρανία σε αντάλλαγμα. Το τελικό σχέδιο αυτής της εβδομάδας ήταν λιγότερο επαχθές από το πρώτο, αλλά δεν περιείχε κανένα στήριγμα ασφαλείας. Ο ισχυρισμός του Αμερικανού προέδρου ότι η παρουσία Αμερικανών εργαζομένων που εξορύσσουν μέταλλα και ορυκτά στην Ουκρανία θα αποτρέψει περαιτέρω ρωσικές επιθέσεις στερείται αξιοπιστίας. Πολλοί Αμερικανοί και αμερικανικές εταιρείες βρίσκονταν στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.
Ο Ζελένσκι έμαθε με τον δύσκολο τρόπο για τη νοοτροπία και τα κίνητρα του Trump. Το πρώτο μάθημα είναι ότι -όπως και στη Μέση Ανατολή- για τον πρόεδρο, «ειρήνη» σημαίνει απουσία μάχης. Φαίνεται να ενδιαφέρεται για μια κατάπαυση του πυρός που θα βγάλει τις εικόνες της αιματοχυσίας από τις αμερικανικές τηλεοπτικές οθόνες και θα γλιτώσει τις ΗΠΑ από την άντληση δαπανηρής στρατιωτικής υποστήριξης. Αλλά τον ενδιαφέρει λιγότερο η εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης που θα αποτρέψει την επιστροφή του πολέμου.
Δεύτερον, ο Τραμπ καθοδηγείται από την επιδίωξη οικονομικού κέρδους. Η προσέγγισή του επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό, επίσης, από προσωπικά συναισθήματα. Είναι σαφές ότι τρέφει μνησικακία προς τον Ζελένσκι, αφού η προσπάθεια του Τραμπ το 2019 να πιέσει τον ηγέτη της Ουκρανίας να ξεκινήσει έρευνα για τις δραστηριότητες του Χάντερ Μπάιντεν στην Ουκρανία με αντάλλαγμα την αμερικανική βοήθεια οδήγησε στην πρώτη παραπομπή του Τραμπ.
Ωστόσο, διατηρεί έναν αινιγματικό θαυμασμό για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, τη γλώσσα του οποίου σχετικά με τα αίτια της σύγκρουσης στην Ουκρανία έχει υιοθετήσει σε μεγάλο βαθμό ο Τραμπ. Η επιείκειά του στον Ρώσο ηγέτη φαίνεται να συνδέεται με την οιωνεί κοσμοθεωρία του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία οι παγκόσμιες υποθέσεις δεν πρέπει να κατευθύνονται από πολυμερείς θεσμούς αλλά από μια χούφτα μεγάλες δυνάμεις και τους ισχυρούς ηγέτες τους, ο καθένας με τη δική του σφαίρα επιρροής.
