Ποιος θα το 'λεγε ότι επί ουγγρικής Προεδρίας της ΕΕ , δηλαδή επί προεδρίας Όρμπαν, η άτυπη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Βουδαπέστη θα είχε ως αποτέλεσμα τη «Νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία Ανταγωνιστικότητας»; Και τούτο όταν είχαν διατυπωθεί όχι απλώς απαισιόδοξες προβλέψεις για το εξάμηνο της ουγγρικής προεδρίας, αλλά ακόμη και ιδέες να μην επιτραπεί στη χώρα αυτή να αναλάβει την προεδρία της ΕΕ; Και όταν είχε επιβληθεί ένα άτυπο μποϋκοτάζ στα συμβούλια υπουργών που συγκαλούσε η Βουδαπέστη και στα οποία προσέρχονταν αντί των υπουργών και Επιτρόπων κατώτεροι αξιωματούχοι των κρατών-μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Όσο και αν η συμφωνία της Βουδαπέστης μοιάζει με «σκορδαλιά χωρίς σκόρδο», αφού αποφεύγει ακόμη και αναφορά σε ενδεχόμενο κοινού δανεισμού, είναι εν τούτοις πολύ σημαντική εξέλιξη, δεδομένου ότι υιοθετεί τους περισσότερους από τους άξονες των εκθέσεων Λέτα και Ντράγκι, θέτοντας μάλιστα για ορισμένους από αυτούς και συγκεκριμένα χρονικά ορόσημα.
Μπορεί, σε ό,τι αφορά νέες πηγές χρηματοδότησης, να περιορίζεται μόνο σε «διερεύνηση της ανάπτυξης νέων μέσων» κ.λπ., αλλά, από την άλλη, με χαίνουσα την πολιτική κρίση στη Γερμανία – χωρίς να ξεχνάμε και τη Γαλλία με το θηριώδες έλλειμμά της - πόσο μακρύτερα θα μπορούσε να πάει τη συγκεκριμένη στιγμή; Ο αποπεμφθείς Λίντνερ, θα άρχιζε αμέσως να πυροβολεί χωρίς έλεος. Και μάλλον δεν θα ήταν ο μόνος στη Γερμανία, ούτε βέβαια και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για τους ίδιους πιθανότατα λόγους, η εν λόγω συμφωνία δεν ακουμπά καθόλου τις προτάσεις των δύο εκθέσεων για ρηξικέλευθη τροποποίηση της πολιτικής ανταγωνισμού - και για ό,τι θα σήμαιναν αυτές για τις θηριώδεις κρατικές ενισχύσεις προς τις γερμανικές επιχειρήσεις.
Δεν είναι πάντως κεραυνός εν αιθρία η υιοθέτηση της «Νέας Ευρωπαϊκής Συμφωνίας για την Ανταγωνιστικότητα». Έστω και κληρονομημένη από προηγούμενες προεδρίες και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ήταν η πρώτη προτεραιότητα της ουγγρικής Προεδρίας και προσωπικά του Β. Όρμπαν, ο οποίος την είχε πανηγυρικά εξαγγείλει ήδη από τον περασμένο Ιούνιο κατά τη συνάντησή του με την Τζόρτζια Μελόνι, έχοντας προφανώς και προσωπικά πολιτικά κίνητρα, ανάδειξής του σε ηγετική φυσιογνωμία της Ευρώπης, αλλά βέβαια μιας Ευρώπης όπως θα την ήθελε ο ίδιος.
Φαίνεται όμως ότι ο λοιπός θόρυβος που προκαλούσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός δεν άφηνε χώρο να προβληθεί επαρκέστερα αυτή η σημαντική για όλη την Ευρώπη προτεραιότητα. Ούτε βεβαίως αυτή η αναμφιβόλως θετική επιμονή του ήταν - ούτε είναι - αρκετή για να διαγραφούν με μιας από τη συλλογική μνήμη της Ευρώπης τα αλλεπάλληλα και εκβιαστικά βέτο, οι συναντήσεις του με τον Πούτιν, οι προκλητικές παραβιάσεις του κράτους δικαίου και όλες οι άλλες ενέργειες που, όχι άδικα, του έδωσαν τον τίτλο του «ταραχοποιού της Ευρώπης».
Μπορεί πάντως με αρκετή ασφάλεια να εκτιμηθεί ότι με την υιοθέτηση της εν λόγω συμφωνίας άρχισε η αφύπνιση της Ευρώπης, ίσως λίγο πριν την αρχή του τέλους της. Και όσο και αν ακούγεται παράξενο, αυτό συνέβη επί προεδρίας της Ουγγαρίας του Όρμπαν.
Είναι μήπως η Ευρώπη μια Κίρκη από την ανάποδη; Αν ναι, είναι κρίμα που οι μαγικές της ικανότητες δεν φαίνεται να μπορούν να αποκτήσουν και υπερατλαντική εμβέλεια. Επί του παρόντος τουλάχιστον…
Υποσημείωση: Η Κίρκη, γνωστή από την Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν βασίλισσα στη νήσο Αιαία και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της ή όσους την προσέβαλλαν σε ζώα (από την Wikipedia).
