Κρίσιμα μηνύματα για τις πολιτικές ισορροπίες στην Ιταλία, αλλά ακόμα περισσότερο για τα διλήμματα, που αντιμετωπίζουν οι δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς σε όλη την Ευρώπη, στέλνουν οι περιφερειακές εκλογές στην Ιταλία.
Την Δευτέρα στην περιφέρεια της Λιγκούρια (πρωτεύουσα η Γένοβα) οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς έχασαν περισσότερες από 8.000 ψήφους, σε μια εκλογική αναμέτρηση που είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες συνθήκες αφού ο προηγούμενος περιφερειάρχης βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό καταδικασμένος για σκάνδαλο διαφθοράς και η κυβέρνηση ταλανίζεται από άλλες δυσώδεις υποθέσεις και βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντιδράσεις για τον προϋπολογισμό. Και όμως, ο υποψήφιος του κυβερνητικού συνασπισμού Μάρκο Μπούτσι νίκησε τον Αντρέα Ορλάντο, υπουργό Εργασίας στην κυβέρνηση Ντράγκι, υπουργό Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση Λέττα και πρώην αντιπρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος. Η Τζόρτζια Μελόνι, που επέλεξε προσωπικά τον Μπούτσι, άδραξε την ευκαιρία να πανηγυρίσει θάβοντας κάτω από το χαλί της νίκης το γεγονός ότι το κόμμα της, τα Αδέλφια της Ιταλίας, έπεσε στο 15,1% από 26,8% στις ευρωεκλογές με τη συμμετοχή να έχει φτάσει στο 38%, στοιχείο που φαινόταν ότι θα ευνοούσε την κεντροαριστερά.
Παρ’ ότι το Δημοκρατικό Κόμμα αναδείχθηκε πρώτο, πετυχαίνοντας ποσοστά εποχής Μπερλινγκουέρ (28,4), η κεντροαριστερή συμμαχία πλήρωσε την κατάρρευση του Κινήματος 5 Αστέρων (με 4,6% έχασε παραπάνω από τις μισές του δυνάμεις), αλλά κυρίως το βέτο που έθεσε ο επικεφαλής του Τζιουζέπε Κόντε στη συμμετοχή των στελεχών του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι: «Ή εμείς ή αυτοί» ήταν το τελεσίγραφο της τελευταίας ώρας, που στοίχισε ακριβώς τις ψήφους που έλειψαν. Ο Αντρέα Ορλάντο μίλησε για «αυτογκόλ», αλλά είναι κάτι παραπάνω, και όχι μόνον επειδή ο Κόντε το έχει ξανακάνει σε άλλες περιφερειακές εκλογές, με αποτέλεσμα η κεντροαριστερά να χάνει συνεχώς. «Ο Κόντε δεν είναι τμήμα της λύσης της κεντροαριστεράς, αποτελεί τμήμα του προβλήματος της κεντροαριστεράς», τόνισε ο πρώην διευθυντής της Repubblica, Μαουρίτσιο Μολινάρι, εδώ, εξηγώντας πως στις εκλογές της Λιγκούρια αναδείχθηκε το πραγματικό πρόβλημα: Ο Κόντε θέλει να ηγηθεί ως Μελανσόν και επομένως η Έλι Σλέιν (γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος) οφείλει να ζυγίσει το γεγονός ότι οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο, ότι ο Κόντε «οδηγεί τη συμμαχία στην καταστροφή» την ώρα που πρέπει να γίνουν συμμαχίες με τους μετριοπαθείς, τους μεταρρυθμιστές, οι οποίοι, «όπως σε όλες τις προηγμένες δημοκρατίες είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν την ορολογία της οικονομικής ανάπτυξης, που ο Κόντε δεν μπορεί να αποδεχθεί αφού στρέφεται πως την ιδεολογικοποιημένη αποανάπτυξη.
Η επόμενη –ιδιαιτέρως αμφίρροπη- αναμέτρηση, θα διεξαχθεί στις 17-18 Νοεμβρίου στην Περιφέρεια της Ούμπρια όπου η Στεφανία Προϊέττι κατάφερε να κρατήσει συμπαγή την κεντροαριστερή συμμαχία ελπίζοντας να νικήσει την νυν περιφερειάρχη της κεντροδεξιάς και στέλεχος της Λέγκα, Ντονατέλα Τεζέι. Μετά θα έρθει η αναμέτρηση στην παραδοσιακά «κόκκινη» Εμίλια Ρομάνια για να εξαχθούν τα συμπεράσματα ως προς την στρατηγική και τις συμμαχίες που πρέπει να επιλεγούν.