Εάν τα αντίποινα του Ισραήλ πλήξουν την ιρανική παραγωγή πετρελαίου, οι ενεργειακές υποδομές της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων θα μπουν στο στόχαστρο
Το Ισραήλ εξετάζει έναν πολύ ευρύ κατάλογο αντιποίνων, ο οποίος φέρεται να περιλαμβάνει πλήγματα κατά των Φρουρών της Επανάστασης, της ηγεσίας του Ιράν, των εγκαταστάσεων του πυρηνικού προγράμματος και των υποδομών πετρελαίου. Το πετρέλαιο μπορεί να φαίνεται ότι αποτελεί ένα λογικό σημείο πίεσης κατά του ιρανικού καθεστώτος, δεδομένης της σημασίας του για την οικονομία της χώρας -οι εξαγωγές πετρελαίου αυξήθηκαν το 2024 συμβάλλοντας στην αποκατάσταση μιας μέτριας οικονομικής ανάπτυξης. Ωστόσο, είναι αναμφισβήτητα ένας προβληματικός στόχος.
Το Ιράν έχει ισχυρό κίνητρο να αποφύγει να πλήξει τις υποδομές πετρελαίου και φυσικού αερίου της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων ή άλλων χωρών του Κόλπου. Τα βασίλεια του Κόλπου διαθέτουν ανώτερες αεροπορικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιά στις πετρελαϊκές υποδομές του Ιράν με τρόπο που θα απαιτούνταν χρόνια για να αποκατασταθούν. Επίσης, η συμφωνία εξομάλυνσης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν και η γενική βελτίωση των σχέσεων με αρκετά κράτη του Κόλπου τα τελευταία δύο χρόνια, τείνουν να μετριάσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ωστόσο, ένα ισραηλινό χτύπημα σε ιρανικά πετρελαϊκά περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσε να μειώσει την απροθυμία του Ιράν να πλήξει τις πετρελαϊκές υποδομές των Αράβων του Κόλπου. Ένα ενδεχόμενο που έχει συζητηθεί στα μέσα ενημέρωσης είναι μια επίθεση στο ιρανικό διυλιστήριο του Αμπαντάν, που θα σταματούσε τις εξαγωγές αργού. Μια τέτοια επίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει μια ανταπάντηση του Ιράν, ενάντια στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στον Κόλπο, ιδίως αν περιλάμβανε υπερπτήσεις και ανεφοδιασμό στον εναέριο χώρο της Σαουδικής Αραβίας. Προς τούτο, το Ιράν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς Fateh-110.
Ο αντίκτυπος των χτυπημάτων στις υποδομές της Σαουδικής Αραβίας ή των Εμιράτων θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στην αγορά. Εάν υπήρχαν απώλειες αργού από το Ιράν, αλλά όχι από τη Σαουδική Αραβία ή τα Εμιράτα, αυτοί οι δύο παραγωγοί θα μπορούσαν να τις αναπληρώσουν, δεδομένης της πλεονάζουσας δυναμικότητάς τους. Αν, όμως, οι βασικές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων έβγαιναν εκτός λειτουργίας, το κενό δεν θα μπορούσε να αναπληρωθεί. Το ενδεχόμενο, λοιπόν, απρόβλεπτων συνεπειών από τη στόχευση της ιρανικής πετρελαϊκής υποδομής είναι σημαντικό.
