Την περασμένη Πέμπτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες δέκα χώρες ζήτησαν άμεση εικοσαήμερη κατάπαυση του πυρός «για να δοθεί χώρος στη διπλωματία» ώστε να τερματιστεί η συνεχιζόμενη βία μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ. Το γεγονός ότι οι υπογράφοντες έχουν προχωρήσει τόσο μακριά προς τη συγκρότηση μιας κοινής διπλωματικής πρωτοβουλίας είναι σημαντικό, αλλά δεν θα φέρει ούτε καν προσωρινή παύση των εχθροπραξιών χωρίς μια συνεχή προσπάθεια που θα υποστηρίζεται από ουσιαστική πολιτική επιρροή. Μέχρι τότε, οι πολιτικοί υπολογισμοί και στις δύο πλευρές υπαγορεύουν ότι ούτε το Ισραήλ ούτε η Χεζμπολάχ θα σταματήσουν τα πυρά.
Το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ βρίσκεται σε στρατιωτική υποχώρηση είναι προφανές. Όπως είναι προφανής και η απροθυμία του Ιράν να παρέμβει: Μπορεί να έχει επενδύσει στην ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων του τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες προκειμένου να ενισχύσει την ιρανική στρατηγική αποτροπή έναντι του Ισραήλ, αλλά η Τεχεράνη δεν θέλει να ρισκάρει έναν ευρύτερο πόλεμο με το Ισραήλ.
Ο δε Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, εδώ και ένα χρόνο χρησιμοποιεί την απειλή της εξαπόλυσης ενός ολοκληρωτικού πολέμου κατά της Χεζμπολάχ και της πυροδότησης ενός περιφερειακού πολέμου με το Ιράν για να επιβεβαιώσει την προσωπική του κυριαρχία στην εσωτερική πολιτική και να διαθέτει μοχλό πίεσης προς την αμερικανική κυβέρνηση. Αλλά η πραγματική διεξαγωγή ενός μεγαλύτερου πολέμου είναι ένα μεγάλο ρίσκο που δεν θεωρεί ότι είναι απαραίτητο να πάρει.
Μπορεί να το αποφύγει, τουλάχιστον προς το παρόν, καταστρέφοντας παράλληλα τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ και αποδυναμώνοντας την πολιτική της επιρροή στο εσωτερικό του Λιβάνου. Τα σχόλια του αρχηγού του Επιτελείου, Halevi, περί προετοιμασίας χερσαίας επίθεσης, και η επιστράτευση δύο ταξιαρχιών εφέδρων τις τελευταίες είκοσι τέσσερις ώρες, αποτελούν πολιτικό μοχλό πίεσης παρά αντικατοπτρίζουν πραγματικές προθέσεις.
Άλλωστε, το ιστορικό αποτυχίας της κυβέρνησης Μπάιντεν να τηρήσει τις δικές της κόκκινες γραμμές όσον αφορά την ισραηλινή επιθετική δράση στη Γάζα, υποδηλώνει ότι δεν θα ασκήσει πραγματική επιρροή στις ισραηλινές ενέργειες στο Λίβανο όσο αυτές παραμένουν εντός αυτού του πλαισίου.
Μια συναφής πλάνη είναι η υπόθεση ότι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος θα ήταν θεμελιακά διαφορετικός από τον πόλεμο που διεξάγει σήμερα το Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ. Η ικανότητα του Ισραήλ να αναπτύσσει ανώτερη στρατιωτική δύναμη πυρός και τεχνολογία -που ενισχύεται από την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης στις πλατφόρμες όπλων του- και να προκαλεί εκτεταμένες ζημιές χωρίς ούτε ένας Ισραηλινός στρατιώτης να πατήσει το πόδι του στο Λίβανο, δείχνει ότι η συμβατική διάκριση μεταξύ ολοκληρωτικού και περιορισμένου πολέμου σε αυτή τη συγκεκριμένη σύγκρουση έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Αν δεν αντιμετωπίσει ισχυρή διεθνή διπλωματία, το Ισραήλ θα συνεχίσει έτσι και θα διατηρήσει την κυριαρχία της κλιμάκωσης.
Από την άλλη, η Χεζμπολάχ ρισκάρει πάρα πολλά για να υποκύψει σε όρους κατάπαυσης του πυρός. Η πραγματική απειλή για αυτήν βρίσκεται στο εσωτερικό του Λιβάνου: Τα πλήγματα στην αξιοπιστία της ως ισχυρής επαγγελματικής στρατιωτικής δύναμης θα αμφισβητούσαν τη θέση της στη θρησκευτική δομή εξουσίας της χώρας. Διακυβεύονται σημαντικά περισσότερα από την απλή επιβίωσή της στην στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ, γεγονός που περιορίζει πολύ τις πιθανότητες να υποχωρήσει. Με την πάροδο του χρόνου, θα μπορέσει να αναπληρώσει τις απώλειες και να ανασυγκροτηθεί, με την ιρανική υποστήριξη.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να τερματιστούν οι σημερινοί πόλεμοι που διεξάγει το Ισραήλ στο βόρειο και το νότιο μέτωπό του: Μια διπλωματική διευθέτηση σύμφωνη με το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έφερε κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο του 2006, ακολουθούμενη από την εφαρμογή του ψηφίσματος σχετικά με την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, όπως ζητείται στη δήλωση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Όμως, οι εσωτερικές πολιτικές εκτιμήσεις που διαμορφώνουν τη συμπεριφορά του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ καθιστούν τη συνέχιση της μάχης μια προτιμώμενη προεπιλογή -μάλιστα, η ισραηλινή κυβέρνηση ήδη απέρριψε τη συζήτηση για κατάπαυση του πυρός. Χωρίς ισχυρή πολιτική συνέχεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους εταίρους τους, υπάρχει μικρή προοπτική αποκλιμάκωσης, πόσο μάλλον πλήρους τερματισμού της βίας.
