Οι βαλλιστικοί πύραυλοι χρησιμοποιούν την πρόωση από τη φάση εκτόξευσης και ακολουθούν μια παραβολική τροχιά υψηλού τόξου και στη συνέχεια χρησιμοποιούν τη βαρύτητα της Γης για να χτυπήσουν τους στόχους τους. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει ο πύραυλος στην ατμόσφαιρα - μερικές φορές ακόμη και έξω από την ατμόσφαιρα - πριν από την τελική επανείσοδο, τόσο μεγαλύτερο είναι το βεληνεκές του. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να εξοπλιστούν με συμβατικά εκρηκτικά ή πυρηνικά, βιολογικά ή χημικά (NBC) όπλα, τα οποία είναι επίσης γνωστά ως WMD.
Σύμφωνα με τον Αμπντουλάχ Μπεκτσί, μηχανικό και ερευνητή της αμυντικής βιομηχανίας, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ στην ανάπτυξη τόσο προηγμένων βαλλιστικών όσο και πυραύλων Κρουζ. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι η Τουρκία ανέπτυξε μόνη της τους βαλλιστικούς πυραύλους της παρά τις περιορισμένες διαβουλεύσεις με το Πακιστάν και την Κίνα. «Αυτά τα συστήματα αναπτύσσονται στην Τουρκία», είπε στο Al-Monitor: «Μόνο εμείς γνωρίζουμε τους αλγόριθμους λειτουργίας τους, τη λογική βολής τους, το εύρος συχνοτήτων στις οποίες μεταφέρουν δεδομένα, πώς ταξιδεύουν και πώς ελίσσονται κατά τη φάση χτυπήματος, όλα αυτά καθιστούν πολύ δύσκολο να σταματήσουμε τους πυραύλους μας - τόσο φυσικά όσο και ηλεκτρονικά».
Μερικοί από αυτούς τους βαλλιστικούς πυραύλους, που κατασκευάζει η Τουρκία, είναι αρκετά υψηλής ποιότητας και προορίζονται για εξαγωγή. Στα τέλη του 2022, η Ινδονησία υπέγραψε συμφωνία με τη Roketsan για την αγορά απροσδιόριστου αριθμού πυραύλων Bora. Οι Bora ξεχωρίζουν μεταξύ των πυραύλων τουρκικής κατασκευής, μπορούν να φτάσουν έως και πέντε φορές την ταχύτητα του ήχου σε βεληνεκές 280 km, χρησιμοποιώντας τόσο αδρανειακή πλοήγηση όσο και καθοδήγηση GPS για υψηλή ακρίβεια, φέροντας ένα βάρος 470 kg ως κεφαλή.
Πύραυλοι Κρουζ
Οι πύραυλοι Κρουζ διαφέρουν από τους βαλλιστικούς πυραύλους στο ότι χρησιμοποιούν σταθερή πρόωση, μόλις εκτοξευθούν, και πετούν πολύ κοντά στη θάλασσα ή στο έδαφος για να αποφύγουν την άμυνα του εχθρού. Οι πύραυλοι Κρουζ θα μπορούσαν να εξοπλιστούν με συμβατικά εκρηκτικά ή κεφαλές NBC/WMD.
Η Τουρκία σημειώνει επιτυχία και σε αυτό το μέτωπο. Εκτός από το Atmaca, το Çakir (Merlin ή Austere), το οποίο αναπτύχθηκε το 2022, και το Kuzgun, που παρουσιάστηκε το 2021, μπορούν να εκτοξευθούν από διαφορετικές πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων μη επανδρωμένων θαλάσσιων drones. Το Gezgin, το οποίο βρίσκεται υπό ανάπτυξη, θα εκτελέσει αποστολές όπως αυτές που αναλαμβάνουν τα αμερικανικής κατασκευής Tomahawks.
«Ουσιαστικά, αναπτύσσουμε την ικανότητα να χρησιμοποιούμε πυραύλους Κρουζ στον αέρα, στη γη και τη θάλασσα», αναφέρει ο Μπεκτσί.
Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των Atmaca είναι ότι θα τροφοδοτούνται από έναν κινητήρα που αναπτύχθηκε από την Kale Group, μια ιδιωτική τουρκική εταιρεία που παρήγαγε ανταλλακτικά για το μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς Lockheed Martin F-35 πέμπτης γενιάς πριν από την εκδίωξη της Τουρκίας από το πρόγραμμα το 2020, λόγω του ρωσικής κατασκευής αντι-πυραυλικού συστήματος S-400.
Ενσωμάτωση πυραύλων Κρουζ στα πολεμικά πλοία
Ένα άλλο υπαρξιακό ερώτημα είναι εάν η Τουρκία θα πρέπει να ενσωματώσει πυραύλους Κρουζ στα εγχώριας κατασκευής πολεμικά πλοία (MILGEM) και υποβρύχια (MILDEN). Γίνονται προσπάθειες για την εκτόξευση του Gezgin από αυτά τα πλοία MILGEM, αλλά αυτό θα διαρκέσει μερικά ακόμη χρόνια.
Όσο για τα MILDEN, τα οποία βρίσκονται επί του παρόντος στη φάση του σχεδιασμού και αναμένεται να τεθούν σε λειτουργία στα μέσα της δεκαετίας του 2030, μια ιδέα είναι η εκτόξευση πυραύλων Κρουζ από τους σωλήνες τορπιλών τους, αλλά αυτό είναι μια χρονοβόρα προσπάθεια. Οι πύραυλοι Κρουζ λειτουργούν καλύτερα, εάν εκτοξευθούν σε μεγάλους αριθμούς και με ταχεία διαδοχή, ώστε τα πλοία και τα υποβρύχια να μπορούν να μετακινηθούν σε διαφορετική τοποθεσία για να αποφευχθεί ο εντοπισμός τους από τον εχθρό.
Οι περιορισμοί της MTCR φρενάρουν τις εξαγωγές πυραύλων
Η Roketsan και αρκετές άλλες τουρκικές εταιρείες που εργάζονται σε διαφορετικούς τύπους βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων Κρουζ και άλλων αερομεταφερόμενων πυρομαχικών στοχεύουν να ενισχύσουν όχι μόνο τις αποτρεπτικές ικανότητες της χώρας αλλά και τις εξαγωγές της. Ωστόσο, οι δεσμεύσεις της Τουρκίας από τη συνθήκη ελέγχου τεχνολογίας πυραύλων (MTCR) περιορίζουν την ικανότητά της να εξάγει πυραύλους, όπως κάνει με τα μαχητικά αεροσκάφη και τα εναέρια drones της, εδώ.
