Μια μόνιμη τάση στον κλάδο των επενδύσεων προέρχεται από εταιρείες που ισχυρίζονται ότι δίνουν στη μεσαία τάξη πρόσβαση σε επενδυτικές στρατηγικές που μέχρι σήμερα ήταν διαθέσιμες μόνο σε ανθρώπους με μεγάλο πλούτο.
Η παγίδα: Το να επενδύεις όπως οι πάμπλουτοι είναι μια απαίσια στρατηγική για τους περισσότερους ανθρώπους.
Οι δισεκατομμυριούχοι δεν χρειάζεται να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις τους όταν κάνουν επενδύσεις - και σχεδόν ποτέ δεν χρειάζεται να πουλήσουν τίποτα. Επομένως, είναι τρομερά πρότυπα όταν πρόκειται για τις προσωπικές επενδυτικές αποφάσεις των περισσότερων ανθρώπων.
Η λογική: Οι εταιρείες χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που προωθούν εξωτικές λύσεις τείνουν να στηρίζονται σιωπηρά ή ρητά σε ένα ισχυρό επιχείρημα.
Οι ιδιώτες με εξαιρετικά υψηλό πλούτο αυξάνουν τον πλούτο τους ταχύτερα από τη μεσαία τάξη- έχουν πρόσβαση σε επενδύσεις που δεν είναι διαθέσιμες στη μεσαία τάξη- επομένως, η μεσαία τάξη θα αύξανε τον πλούτο της ταχύτερα αν είχε πρόσβαση σε αυτές τις σπάνιες επενδυτικές ευκαιρίες.
Αυτός ο συλλογισμός είναι λανθασμένος.
Aποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι διάφοροι δισεκατομμυριούχοι, μεταξύ των οποίων ο Sean Combs, ο Bill Ackman, ο Larry Ellison, ο Jack Dorsey και ο πρίγκιπας Alwaleed bin Talal, βοήθησαν στη χρηματοδότηση της εξαγοράς του Twitter από τον Elon Musk στη διογκωμένη τιμή των 54,20 δολαρίων ανά μετοχή.
Ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος του hedge fund Paul Marshall φέρεται να προσφέρει 131 εκατομμύρια δολάρια - περίπου 1.400 δολάρια ανά συνδρομητή, ή 72 φορές τα κέρδη - για ένα βρετανικό πολιτικό περιοδικό 150 ετών.
Ένας δισεκατομμυριούχος γόνος, ο David Ellison, κέρδισε έναν άλλο δισεκατομμυριούχο γόνο, τον Edgar Bronfman Jr., για το δικαίωμα να αγοράσει τον έλεγχο της Paramount από έναν τρίτο δισεκατομμυριούχο γόνο, τη Shari Redstone.
Ανάμεσα στις γραμμές: Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, ένα περιουσιακό στοιχείο-τρόπαιο έχει προσωπική αξία για τον αγοραστή, πέρα από οποιαδήποτε οικονομική αξία ή δυνατότητα αύξησης της τιμής. Αν και είναι πιθανό οι επενδύσεις αυτές να καταλήξουν να ξεπεράσουν σε απόδοση ένα χρηματιστηριακό αμοιβαίο κεφάλαιο, φαίνεται εξαιρετικά απίθανο.
Όπως δήλωσε ο Terry Kawaja της Luma στο DealBook σχετικά με τον πόλεμο για την Paramount, «αν είσαι ο δισεκατομμυριούχος γιος ενός δισεκατομμυριούχου, είναι το απόλυτο περιουσιακό στοιχείο».
Ή όπως το έθεσε ο Matt Levine του Bloomberg Opinion, το να έχεις «κάποια συνεκτική, ή διασκεδαστικά ασυνάρτητη ιστορία για το τι κάνεις με τα χρήματά σου» είναι σαφώς ανώτερο, για κάποιον που αξίζει 25 δισ. δολάρια, από μια παθητική επενδυτική στρατηγική που βγάζει περισσότερα χρήματα.
Η μεγάλη εικόνα: Μια από τις μεγαλύτερες πολυτέλειες που αγοράζει κανείς όταν είναι πολύ πλούσιος είναι να μπορεί να χάνει πολλά χρήματα και να εξακολουθεί να ζει με τον τρόπο ζωής ενός δισεκατομμυριούχου.
Ο πλούτος παρέχει επίσης την ικανότητα να θολώνεις τα όρια μεταξύ επένδυσης και κατανάλωσης - να επενδύεις χρήματα για μη οικονομικούς λόγους, αλλά να παρουσιάζεις αυτή την επένδυση στον κόσμο ως μια σπουδαία επένδυση, παρόλα αυτά.
Ακολουθώντας το χρήμα: Το πραγματικό μυστικό για την υπεραπόδοση των δισεκατομμυριούχων, είτε τα περιουσιακά στοιχεία στα οποία επενδύουν είναι ρευστά είτε μη ρευστά, είναι ο ατελείωτος αριθμός εταιρειών διαχείρισης πλούτου που τους προσφέρουν φθηνή ρευστότητα όποτε τη χρειάζονται.
Το να μπορείτε να δανειστείτε οποιοδήποτε ποσό θα χρειαστείτε οποτεδήποτε, σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ποτέ να πουλήσετε με ζημία ή να εγκαταλείψετε μια πολλά υποσχόμενη επένδυση επειδή χρειάζεστε τα χρήματα σήμερα.
Υπό αυτή την έννοια, οι δισεκατομμυριούχοι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και ταυτόχρονα να την τρώνε: Μπορούν να ξοδεύουν τα χρήματα που βρίσκονται στο επενδυτικό τους χαρτοφυλάκιο χωρίς να χρειάζεται να ρευστοποιήσουν τις επενδύσεις αυτές.
Οι κανονικοί άνθρωποι, αντίθετα, δεν έχουν πρόσβαση σε έναν μακρύ κατάλογο δανειστών που εκλιπαρούν να τους προκαταβάλουν λεφτά έναντι μη ρευστοποιήσιμων συμμετοχών σε ιδιωτικές εταιρείες.
Συμπέρασμα: Όταν έχετε περισσότερα χρήματα από όσα θα μπορέσετε να ξοδέψετε ποτέ, η επένδυση δεν είναι πλέον καθυστερημένη κατανάλωση- είναι μια μορφή κατανάλωσης καθαυτή.
