Είναι πλέον κοινή η αντίληψη ότι η ακρίβεια -σε όλες τις εκφάνσεις της- αποτελεί το μείζον πρόβλημα των νοικοκυριών και η αντιμετώπισή της το μεγάλο «στοίχημα» των φορέων άσκησης οικονομικής πολιτικής. Μέχρι πρόσφατα η προσοχή εστιαζόταν σε τομείς προϊόντων και υπηρεσιών (τρόφιμα, ενέργεια, μεταφορές κ.α.) που πλήττουν ευρεία τμήματα, ιδίως χαμηλών εισοδημάτων του πληθυσμού. Από την προσοχή πολλών διέφυγε το θέμα της έκρηξης των τιμών των ενοικίων πολλών δε μάλλον της μεγάλης ανόδου των τιμών αγοράς κατοικιών.
Τα φαινόμενα αυτά εντάθηκαν και θα εντείνονται και από πολιτικές επιλογές που άμεσα επηρεάζουν όπως πχ Golden Visa, Airbnb. Oχι μόνο οι μισθωτoί αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που δεν είναι κάτοχοι ιδιόκτητης κατοικίας και ΙΔΙΩΣ τα νέα ζευγάρια, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υπέρογκες δαπάνες για ενοίκια ή για την αγορά κατοικίας.
Όσο η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα να παρέμβει στην ολιγοπωλιακή και εν πολλοίς «καρτελοποιημένη αγορά», η ακρίβεια δεν θα τιθασεύεται. Αλλά και όσο συνεχίζει να παρεμβαίνει στο ζήτημα της στέγασης τροφοδοτώντας τη ζήτηση και όχι την προσφορά κατοικιών, οι δαπάνες για ενοίκια και αγορές κατοικιών, θα τροφοδοτούν τη «φούσκα» η οποία με την σειρά της, θα φουντώνει την ακρίβεια.
Όσοι θέλουν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του ζητήματος ας μην ψάχνουν να «ανακαλύψουν την Αμερική». Μοντέλα προσφοράς κοινωνικής κατοικίας υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Ιδίως αυτό της Αυστρίας και ειδικότερα της Βιέννης αποκαλύπτει πόσα σημαντικά μπορούν να πραγματοποιηθούν στη χώρα μας και μάλιστα μακριά από λογικές «γκέτο» που σε προηγούμενες δεκαετίες υπήρξαν.
Υπάρχουν δημόσιοι πόροι (σε χρήμα και γη), υπάρχει η δυνατότητα άντλησης πόρων από το RRF (Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης), όπως έκανε η Ισπανία και η Πορτογαλία. Επισημαίνεται ότι οι απαιτούμενες παρεμβάσεις χρειάζεται να πραγματοποιηθούν με κανόνες και με τον συντονισμό και την ηγεσία ενός υπό δημόσιο έλεγχο φορέα ιδιωτών κατασκευαστών.
Και για να μη γίνει η γνωστή σπέκουλα με το «λεφτά υπάρχουν…» υπενθυμίζω ότι η δια μνημονιακού νόμου κατάργηση του Ο.Ε.Κ (Οργανισμός Εργατικής Κατοικία)ς και της Εργατικής Εστίας και η συγχώνευσή τους στον τέως ΟΑΕΔ (νυν ΔΥΠΑ) έχει σήμερα στους σχετικούς λογαριασμούς σωρεύσει αποθεματικά άνω των 1,5 δισ. ευρώ. Πόροι που (φευ!) τροφοδοτούν προγράμματα που οδηγούν στην πληθωριστική έξαρση και στην αγορά - ενοικίαση κατοικίας.
(*) Γιάννης Παναγόπουλος είναι πρόεδρος της ΓΣΕΕ
