Τελείωνα το προχθεσινό σημείωμα για την αναπάντεχη επανεκλογή της προερχόμενης από την πρώην προεδρική πλειοψηφία Προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης Γιαέλ Μπρων-Πιβέ με την παρατήρηση ότι το πρόβλημα που ο Πρόεδρος Μακρόν επιχείρησε να λύσει με την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών, παραμένει άλυτο και θα γίνει πολύ πιο σοβαρό. Μια δημοκρατία, όπως η Πέμπτη Γαλλική, που σχεδιάστηκε για να ισορροπεί μεταξύ δυο ισχυρών πολιτικών πόλων είναι αδύνατο να κυβερνηθεί υπό τις συνθήκες της μεταβλητής γεωμετρίας που δημιουργεί η αρχιτεκτονική των τριών ισοδύναμων πολιτικών μπλοκ που ναι μεν κυριάρχησαν στις εκλογές, αλλά κανένα δεν εξασφάλισε την πολυπόθητη απόλυτη πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να ελέγξει τις εξελίξεις και τις πολιτικές ισορροπίες.
Μερικοί έσπευσαν να ερμηνεύσουν την προχθεσινή επανεκλογή της κεντρώας Μπρων-Πιβέ στην Προεδρία της Εθνοσυνέλευσης ως επιβεβαίωση της ισχύος της συμμαχίας του προεδρικού στρατοπέδου με τη Δημοκρατική Δεξιά που διαδέχθηκε τους Ρεπουμπλικάνους μετά την προσχώρηση του ηγέτη τους Ερίκ Σιοττί στον συνασπισμό των συνεργαζόμενων με τη λεπενική Ακροδεξιά. Υπέθεταν μάλιστα ότι αυτή η προ πολλού κυοφορούμενη συμμαχία μακρονικών-πρώην ρεπουμπλικάνων δεν θα ήταν συγκυριακή. Θα κατέληγε στον σχηματισμό της πολυαναμενόμενης μη υπηρεσιακής κυβέρνησης. Προς την ίδια, άλλωστε, κατεύθυνση φαίνεται ότι εργάζεται παρασκηνιακά και ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακρόν. Είχε μεν ξεκινήσει την πολιτική καριέρα του από τους κόλπους του σοσιαλιστικού κόμματος, αλλά προϊόντος του χρόνου μετακινιόταν όλο και δεξιότερα. Τόσο στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, όσο και στο πεδίο της μεταναστευτικής, όπου η κυβέρνησή του είχε αρχίσει να υιοθετεί σε μεγάλο βαθμό τη λεπενική ατζέντα.
Πλην όμως οι δυο χθεσινές εκπλήξεις στις επεισοδιακά συνεχιζόμενες ψηφοφορίες για τις θέσεις των αντιπροέδρων της Εθνοσυνέλευσης και των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών κατέδειξαν ότι η μεταβλητή γεωμετρία των μετεκλογικών συσχετισμών κάνει … θαύματα. Κυρίως χάρη στα παιχνίδια που κάνει η Δημοκρατική Δεξιά παίζοντας ταυτόχρονα και στο ταμπλό της αντιπολίτευσης και στο ταμπλό της σύμπλευσης με τους κεντρώους μακρονιστές.
Η πρώτη έκπληξη ήταν η απρόσμενη νίκη που κατήγαγε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο κερδίζοντας τις προεδρίες των 12 από τις 22 Κοινοβουλευτικές Επιτροπές επιβεβαιώνοντας ότι διαθέτει την ισχυρότερη σχετική πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν η επικράτηση του Ερίκ Κοκερέλ του Νέου Λαϊκού Μετώπου έναντι της Βερονίκ Λουβαζί της Δημοκρατικής Δεξιάς στη διεκδίκηση της Προεδρίας της στρατηγικής σημασίας Επιτροπής Οικονομικών. Σημειωτέον ότι είθισται την Προεδρία της Επιτροπής Οικονομικών να αναλαμβάνει η αντιπολίτευση, όπως είχε συμβεί και στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, οπότε είχε και πάλι αναλάβει την προεδρία της ο Ερίκ Κοκερέλ, αφήνοντας άριστες κατά κοινή ομολογία εντυπώσεις για την ακεραιότητα με την οποία επιτελούσε τις εργασίες της. Παρόλα αυτά συνεργαζόμενη με το μακρονικό στρατόπεδο, η Δημοκρατική Δεξιά έδωσε πεισματικά τη μάχη για να σπάσει το εθιμικό κεκτημένο της αντιπολίτευσης.
Είναι προφανές ότι υπό αυτές τις συνθήκες ο Πρόεδρος Μακρόν θα δυσκολευτεί πολύ να βρει το κέντρο βάρος των κοινοβουλευτικών ισορροπιών και αναλόγως να κινηθεί, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει τον συνασπισμό των μετριοπαθών με τον οποίο επιθυμεί να λύσει τον γρίφο της κυβερνησιμότητας της πατρίδας του. Πολύ περισσότερο που την προσεχή Τρίτη θα βρεθεί προ του διλήμματος που θα του δημιουργήσει το πρόσωπο που αναμένεται να προτείνει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ως τον Πρωθυπουργό που θα πρέπει να αντικαταστήσει τον σημερινό υπηρεσιακό Αττάλ. Ίσως, όμως, να αποδειχθούν κατά πολύ σοβαρότερα τα προβλήματα που θα προκύψουν από τον αποκλεισμό των βουλευτών της Εθνικής Συσπείρωσης από κάθε θεσμικό όργανο της νέας Εθνοσυνέλευσης. Σίγουρα πάντως αυτού του είδους ο θεσμικός αποκλεισμός των σχεδόν δωδέκατα εκατομμυρίων ψηφοφόρων της Εθνικής Συσπείρωσης δεν είναι και ο καλύτερος οιωνός για το μέλλον της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
