The Economist: Η συντριπτική νίκη του Εργατικού Κόμματος ήταν αναμενόμενη, αλλά και βαρυσήμαντη. Αυτή η αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία, είναι ένα καλό αποτέλεσμα για τη Βρετανία. Φεύγει μια κυβέρνηση των Τόρις που είχε μετατρέψει το χάος σε μορφή τέχνης. Τη διαδέχεται ένα κόμμα, το οποίο έχει επικεντρωθεί στη βελτίωση της εκλογικής του απήχησης. Οι πολίτες μίας χώρας που ήταν από τις πρώτες στη Δύση που υπέκυψαν στον λαϊκίστικο ριζοσπαστισμό, επέλεξαν έναν σοβαρό κεντρώο πολιτικό, ο οποίος δεσμεύεται για σταθερότητα. Πάντως αν κάποιος καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Βρετανία επέστρεψε στην κανονικότητα, θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Το εκλογικό σώμα έχει γίνει εξαιρετικά ασταθές. Οι ψηφοφόροι είναι απογοητευμένοι από τους πολιτικούς και δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να δώσουν περίοδο χάριτος στον Στάρμερ, The Economist.
Financial Times: Οι εκλογικοί σεισμοί γεννούν πολιτικές επαναστάσεις. Η συντριπτική ήττα του Κλέμεντ Άττλη έναντι του Τσόρτσιλ το 1945, άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας της Βρετανίας. Η πλειοψηφία των 144 εδρών της Μάργκαρετ Θάτσερ το 1983, σηματοδότησε μια αντεπανάσταση για την ανατροπή των συνόρων της εθνικοποίησης. Οι τρεις διαδοχικές θητείες Μπλερ, ανέτρεψαν τον ιστορικό ρόλο του κόμματός του ως παρένθεση μεταξύ των κυβερνήσεων των Τόρις. Η σκυτάλη έχει περάσει τώρα στον Κιρ Στάρμερ. Οι δημοκρατίες σε όλη τη Δύση έχουν αποσταθεροποιηθεί από τη φυγή των ψηφοφόρων προς την ακροδεξιά και την ακροαριστερά. Στη Βρετανία, ο νέος πρωθυπουργός υπόσχεται σοβαρότητα και επιστροφή στη νηφαλιότητα του κέντρου. Για τους Τόρις, η ανάκαμψη από μια τέτοια καταστροφή δεν θα είναι εύκολη, κυρίως, γιατί μία μερίδα βουλευτών πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι το αγγλικό εθνικιστικό κόμμα που προέκυψε από το Brexit ή αν θέλει να ξαναχτίσει τον ευρύ συνασπισμό που το κράτησε για πολύ καιρό στην εξουσία , Financial Times.
Guardian: Η προσήλωση στα κεντρικά μηνύματα και η πειθαρχία των στελεχών της προεκλογικής εκστρατείας, ήταν σύμφωνα με την εφημερίδα, οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στη νίκη. Η καμπάνια του Εργατικού Κόμματος έριξε το βάρος στις αμφίβολες περιφέρειες, αντί να συσσωρεύσει υποστήριξη στις πιο ασφαλείς. «Ήταν μακράν η πιο πειθαρχημένη και εντυπωσιακή εκστρατεία στην οποία έχω δουλέψει», λέει ένας έμπειρος Εργατικός, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις». Βέβαια ο θρίαμβος των Εργατικών, δεν βγάζει από το κάδρο το γενικότερο κλίμα απάθειας και αδιαφορίας των ψηφοφόρων, το οποίο αποτυπώθηκε στη συμμετοχή. Σύμφωνα με τα στοιχεία, στις κάλπες προσήλθε το 60% των πολιτών, που είναι και το χαμηλότερο ποσοστό από το 2001, Guardian.
Bloomberg: Ο Στάρμερ υπόσχεται «σταθερότητα και μέτρο», μετά το χάος των Τόρις. Ωστόσο, η όποια ευφορία των Εργατικών για το μέγεθος της νίκης τους, θα επισκιαστεί γρήγορα από την κλίμακα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση. Εκτός από το στοίχημα της ταχύτερης ανάπτυξης της οικονομίας, οι εκλογές αποκάλυψαν τις διαιρέσεις στην κοινωνία, οι οποίες φαίνονται εδραιωμένες. Πράγματι, η νίκη των Εργατικών, οφείλεται περισσότερο στη μετατόπιση συντηρητικών ψηφοφόρων σε πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις. Παρόλα αυτά, η επικράτηση τους διαφοροποιεί τη Βρετανία από ορισμένους από τους γείτονες της, όπως η Γαλλία, όπου τα υπόλοιπα κόμματα αναζητούν τρόπο για να ανακόψουν την άνοδο της ακροδεξιάς στην εξουσία, Bloomberg.
Wall Street Journal: H Βρετανία απορρίπτει το δράμα, μετά από το πολιτικό χάος του Brexit. Ο Στάρμερ, πέτυχε τη νίκη, αφού προηγουμένως οδήγησε το κόμμα του στο κέντρο και πείθοντας τους πολίτες ότι θα σταθεροποιήσει την χώρα. Σε αντίθεση με τον Μπλερ, ο Στάρμερ δεν θεωρείται χαρισματικός, δεν προσφέρει ένα όραμα σαρωτικών αλλαγών και δεν είναι καν δημοφιλής. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του, λένε ότι οφείλει τη νίκη του τόσο στην κατάρρευση του Συντηρητικού Κόμματος όσο και στον δικό του πολιτικό μετασχηματισμό. Σε μια εποχή που τα λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, βρίσκονται σε άνοδο και η αμερικανική πολιτική κυριαρχείται από την παρουσία Τραμπ, ο Στάρμερ υπόσχεται πραγματισμό έναντι των ανέξοδων υποσχέσεων και του λαϊκισμού, Wall Street Journal.
Politico: O Στάρμερ, στις πρώτες του δηλώσεις μετά τη νίκη, μίλησε για το «φως της ελπίδας» που ανατέλλει ξανά στη Βρετανία. Αλλά στον ουρανό υπάρχει και ένα απειλητικό σύννεφο, που δεν είναι άλλο από τον Νάιτζελ Φάρατζ και το κόμμα του, το οποίο κατέλαβε τη δεύτερη θέση σε πολλές από τις παραδοσιακές έδρες των Εργατικών. Αν ο Στάρμερ, αποτύχει να επιφέρει την αλλαγή και να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών, θα βρεθεί γρήγορα αντιμέτωπος με τη φθορά και τη δυσαρέσκεια. Η νίκη των Εργατικών, ήταν σε μεγάλο βαθμό η απάντηση των ψηφοφόρων στην ανικανότητα των Τόρις με τον Στάρμερ να αποφεύγει τις μεγάλες υποσχέσεις, ποντάροντας στον ρεαλισμό των εξαγγελιών του, Politico.
Reuters: Οι πρώτοι μήνες του νέου πρωθυπουργού της Βρετανίας, είναι γεμάτοι από δύσκολες αποφάσεις. Για τις σχέσεις με την Ευρώπη, ο Στάρμερ απορρίπτει το ενδεχόμενο επανένταξης στην ΕΕ, ωστόσο επιδιώκει την άρση ορισμένων εμπορικών φραγμών, ώστε να βοηθηθούν οι μικρότερες εταιρείες που έχουν δυσκολευτεί με το υψηλότερο κόστος και τη γραφειοκρατία. Στο εσωτερικό μέτωπο, η μεταρρύθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και ο τερματισμός των απεργιακών κινητοποιήσεων γιατρών και νοσηλευτών, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, Reuters.
