Ο Κ. Μητσοτάκης παραμένει ισχυρός, παρά το εκλογικό πλήγμα που υπέστη. Δεν είναι όμως κυρίαρχος, γιατί μπορεί η αντιπολίτευση χαμένη στα εσωτερικά της προβλήματα να μην έχει τη δύναμη να τον απειλήσει, όμως η κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία διαταράχθηκε και η εσωκομματική αμφισβήτηση δεν εγκιβωτίζεται πλέον στο σκυρόδεμα της εξουσίας.
Ο λόγος δεν είναι το 28% των ευρωεκλογών, γιατί το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό. Η Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι η ΝΔ του Κ. Καραμανλή ούτε του Α. Σαμαρά. Είναι μια Νέα Δημοκρατία με την οποία οι βέροι νεοδημοκράτες αισθάνονται άβολα. Στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας βγήκε στην επιφάνεια η εσωτερική διαπάλη. Ο Κ. Μητσοτάκης, επειδή τη γνωρίζει, φρόντισε να στείλει με την ομιλία του σήμα ότι δεν πρόκειται να μετακινηθεί από τη βασική του στρατηγική, τη σύνθεση, δηλαδή, ευρύτερων δυνάμεων και τη διεύρυνση της ΝΔ.
Έκανε λόγο για «ψευδοδιλλήματα περί δήθεν στροφής προς το κέντρο, προς τα δεξιά, προς τα αριστερά. Ο δικός μας δρόμος οδηγεί μόνο μπροστά, είπε και ποτέ δεν αρνηθήκαμε τις ρίζες μας. Αν όμως το δένδρο δεν ψηλώνει και δεν απλώνεται τότε σημαίνει μάλλον ότι οι ρίζες του έχουν ξεραθεί». Και συμπλήρωσε ότι «δεν εγκλωβιζόμαστε σε απλοϊκούς χαρακτηρισμούς συντηρητικού κόμματος. Θα το ξαναπώ: λέμε «όχι» σε αυτούς που θέλουν μια μικρή και φοβική ΝΔ. Αυτό δείχνει η ιστορία μας. Όταν διευρυνθήκαμε, όταν ανοίξαμε τις πόρτες μας, όταν μεγαλώσαμε, νικήσαμε. Με ενότητα, διεύρυνση, με ανανέωση».
Στη συζήτηση που ακολούθησε το είπε ακόμα πιο ξεκάθαρα: Αν με τις δικές του στρατηγικές επιλογές η ΝΔ δεν έπαιρνε 41% στις βουλευτικές εκλογές δεν θα είχε σήμερα 158 βουλευτές -εννοώντας ότι αν δεν ήταν εκείνος, ορισμένοι από τους επικριτές του δεν θα καθόταν στα βουλευτικά έδρανα. Παραφράζοντας τη Θάτσερ, the gentleman is not for turning.
Αυτά τα έλεγε αναμένοντας ή απαντώντας στην κριτική για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ένα ζήτημα που όπως φαίνεται αποτελεί ανοιχτή πληγή για το εσωτερικό του κόμματος και ταυτόχρονα το αναγκαίο πρόσχημα για να τεθεί το πραγματικό ερώτημα: Προς τα που πρέπει να κινηθεί η ΝΔ; Προς τα εκεί που την κατευθύνει ο πρόεδρός της μετατρέποντάς τη σε «λίγο ΠΑΣΟΚ και λίγο Ποτάμι», όπως είπε ο Ν. Κακλαμάνης; Ή να επιστρέψει στις ρίζες της και να διατηρήσει την καθαρότητα της ιδεολογικής της ταυτότητας, όπως επιχειρηματολόγησαν οι βουλευτές Ευρ. Στυλιανίδης, Θ. Καράογλου, Γ. Ανδριανός, Μ. Χρυσομάλλης, Γ. Βλάχος, ο οποίος εξανέστη ότι επί Κωνσταντίνου Καραμανλή ήρθαν στη ΝΔ προσωπικότητες όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, «αλλά με σταυρό, δεν τοποθετήθηκαν κατευθείαν υπουργοί!».
Η συζήτηση στην ΚΟ της ΝΔ έμοιαζε σαν το πρώτο ημίχρονο ενός ματς που θα ολοκληρωθεί τη Δευτέρα στην βιβλιοπαρουσίαση, στην οποία θα μιλήσουν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Κ. Καραμανλής και Α. Σαμαράς. Για τον Κ. Μητσοτάκη η ΝΔ «είναι το ευρύ ενωτικό κοινοτικό ρεύμα του υπεύθυνου πατριωτισμού και του δημιουργικού εκσυγχρονισμού, το πιο στιβαρό ανάχωμα σε κάθε απόπειρα επιστροφής στην εποχή του λαϊκισμού». Μάλλον υπάρχει και μια άλλη ΝΔ, την οποία αναμένεται να περιγράψουν οι δύο πρώην. Το θέμα προκαλεί αμηχανία στο Μέγαρο Μαξίμου, το ερώτημα είναι αν θα προκαλέσει εσωτερικές αναταράξεις και διχασμό. Μέχρι που μπορεί να φτάσει τη διαφωνία της η άλλη ΝΔ; Θα ανοίξει εσωτερικό μέτωπο; Σε ποια βάση; Στον κοινωνικό και πατριωτικό χαρακτήρα της παράταξης, για τον οποίο ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι δεν δέχεται κουβέντα, αλλά και υποχωρήσεις έκανε προς τη δεξιά πτέρυγα και για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν είπε κουβέντα, πέραν της παραδοχής για «λάθος επιλογές».
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο υπήρχε η πεποίθηση ότι μετά την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου κανένας δεν θα ασχολείται με αυτό το θέμα. Εσφαλμένη εκτίμηση, την οποία οι βουλευτές χρεώνουν στον Άκη Σκέρτσο, με τα σκάγια να παίρνουν και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Ο Πρωθυπουργός μπορεί να ζητάει αποτελέσματα από τους υπουργούς, που είναι το αίτημα των καιρών, όπως είπε, αλλά και εστίαση στους κοινούς στόχους από τους βουλευτές, οι οποίοι όπως φάνηκε αισθάνονται κοινοβουλευτικοί αλλά όχι τόσο κυβερνητικοί. Και για τον στόχο αυτό, έχει δρόμο για να την πετύχει. Χρειάστηκε να τονίσει στην Κ.Ο. ότι η πόρτα του είναι ανοιχτή, ότι θεωρεί δικαιολογημένα τα παράπονά τους για την αλαζονική συμπεριφορά υπουργών και Γενικών Γραμματέων, ότι πρέπει να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να προσφέρουν στην κοινή αποστολή.
Οι βουλευτές από την πλευρά τους, του έλεγαν ότι βλέπουν κάποιους «μόνιμους» στην κυβέρνηση, ότι στους ανασχηματισμούς θυσιάζονται κυρίως οι βουλευτές και όχι οι τεχνοκράτες ή οι εξωκοινοβουλευτικοί, ότι τα παράπονά τους από υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς δεν διορθώνονται, ότι το χάσμα ανάμεσα στην κομματική βάση και στην κυβέρνηση μεγαλώνει. Οι βουλευτές είναι οι πιο ευαίσθητοι θερμοστάτες της κοινωνίας και έχει μεγαλύτερη σημασία από την προσωπική τους δυσφορία, το αδιαμόρφωτο ακόμα παράπονο των εκλογέων τους για τη ζωή και την καθημερινότητα τους, το οποίο μετέφεραν στον Κ. Μητσοτάκη. Και ίσως η σταθερότητα της κυβέρνησης που επικαλείται ως φόβητρο ο Πρωθυπουργός να μην απειλείται από την αντιπολίτευση, αλλά από την ίδια την παράταξή του.
