Με μια ελαφρά πλειοψηφία προερχόμενη προφανώς από τους κόλπους των ψηφοφόρων της νικήτριας άκρας δεξιάς η γαλλική κοινωνία φάνηκε σε πρώτη φάση να συμφωνεί με την απόφαση του Προέδρου Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές σε απάντηση του αρνητικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου.
Πλην όμως, προϊόντος του χρόνου, η ανησυχία άρχισε να απλώνεται στο σύνολο σχεδόν της κοινής γνώμης με πολλούς πολίτες να δηλώνουν δημοσίως ότι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Προς αυτήν άλλωστε την κατεύθυνση συνέβαλαν σίγουρα τόσο οι αναφορές του ίδιου του Μακρόν όσο και οι πιο πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Οικονομίας Μπρυνό Λε Μιρ.
Στις πρώτες ο Μακρόν αναφέρθηκε στον κίνδυνο να χάσουν οι αποταμιευτές τα λεφτά τους σε περίπτωση που οι αντίπαλοί του αποκτούσαν την δυνατότητα να κυβερνήσουν εφαρμόζοντας τα δημαγωγικά μέτρα που έχουν περιλάβει στα οικονομικά προγράμματά τους.
Οι δεύτερες περιελήφθησαν σε συνέντευξη που έδωσε την περασμένη Τρίτη ο Μπρυνό Λε Μαιρ μιλώντας για τις αντιδράσεις των αγορών στις γαλλικές πολιτικές εξελίξεις.
Προς το παρόν πάντως εκείνες που πληθαίνουν είναι οι καθημερινές αρνητικές αντιδράσεις της ίδιας της γαλλικής κοινής γνώμης στην απόφαση του Μακρόν να προκαλέσει εκλογές-εξπρές παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αντιδράσεις που δείχνουν ότι η απόφαση για τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης λειτούργησε απλώς σαν την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της επί μακρόν σωρευόμενης οργής εναντίον του Γάλλου Προέδρου.
Χαρακτηριστική ήταν η προχθεσινή αποστροφή ενός ώριμης ηλικίας πολίτη που βρέθηκε τυχαία στον δρόμο του Πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ την ώρα που ο τελευταίος πραγματοποιούσε περιοδεία μοιράζοντας προεκλογικά φυλλάδια στους περαστικούς. Ο πολίτης τον σταμάτησε και απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό του είπε: "εσείς είστε πολύ καλός, αλλά πείτε σε εκείνον εκεί επάνω (εννοώντας τον Πρόεδρο Μακρόν) να βγάλει επιτέλους τον σκασμό!"
Ανάλογα περιστατικά αναφέρονται διαρκώς από όλους τους βουλευτές και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος που επισκέπτονται τις εκλογικές τους περιφέρεις ερχόμενοι σε επαφή με τους κατοίκους τους.
Ακόμα και οι επονομαζόμενοι "μορμόνοι", οι πιο αφοσιωμένοι, δηλαδή, από τους πολιτικούς υπασπιστές του Γάλλου Προέδρου και αρχιτέκτονες της θριαμβευτικής νίκης του το 2017, που είχαν αρχίσει εδώ και πολύν καιρό να παίρνουν τις αποστάσεις τους εγκαταλείποντας τα δημόσια αξιώματά τους και στρεφόμενοι προς τον ιδιωτικό τομέα, έμειναν τώρα ενεοί με την απόφασή του να προκηρύξει τις πρόωρες εκλογές, λέγοντας ότι πλέον δεν τον αναγνωρίζουν.
Ένας μάλιστα από τους πιο επιεικείς πρώην συνεργάτες του δεν δίστασε να εξομολογηθεί τον πόνο του στην Figaro λέγοντας ότι "μόνον η ψυχολογία μπορεί να προσφέρει τα κλειδιά μιας λογικής εξήγησης της συμπεριφοράς του (Προέδρου). Μια ελαφριάς μορφής ήττα στις βουλευτικές εκλογές του 2022 (του) προκάλεσε μια κατάθλιψη που κράτησε έξι ολόκληρους μήνες. Η τεράστια σφαλιάρα των ευρωεκλογών είχε ως αποτέλεσμα την βίαιη (ψυχική) κατάρρευσή του. Αν ξαναχάσει τις επικείμενες εκλογές, ένας θεός ξέρει τι θα συμβεί".
Το παράδοξο είναι ότι ενώ το στρατόπεδό του έχει καταληφθεί από τον πανικό που προκαλεί η αίσθηση ότι ζει το τέλος της εποχής της κυριαρχίας του, ο ίδιος ο Μακρόν φαίνεται να έχει αποσυνδεθεί πλήρως από την πραγματικότητα και να μην έχει την παραμικρή αίσθηση του καταστροφικού κλίματος που τείνει να επικρατήσει σε μια κοινωνία που ζει περισσότερο με τον φόβο ενός επικείμενου εμφυλίου πολέμου παρά με το φόβο της έλευσης της Ακροδεξιάς στην εξουσία.
Πολλοί είναι βέβαια αυτοί που καταμαρτυρούν στον Μακρόν ότι είναι ο ίδιος που έθρεψε με τις επιλογές, τη συμπεριφορά και την αλαζονεία του τα "τέρατα" των άκρων που σήμερα ανταγωνίζονται για την εξουσία καταβροχθίζοντας το Κέντρο που κάποτε ενσάρκωνε με τη χαρισματική προσωπικότητά του ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων.
"Ο μακρονισμός πέθανε στις 9 Ιουνίου, μόνον η αριστερά μπορεί να γίνει το φράγμα που η Γαλλική Δημοκρατία έχει ανάγκη" θα γράψει προχθές στην Monde o Γκαμπριέλ Γκλυκσμάν, ο άνθρωπος που παρολίγον να κάνει την μεγάλη έκπληξη των ευρωεκλογών ηγούμενος του υποστηριζόμενου από το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα συνδυασμού βγάζοντάς ξαφνικά από την αφάνεια και φθάνοντας στην τρίτη θέση με μια οριακή διαφορά πίσω από τον συνδυασμό των μακρονιστών. "Την ώρα που η (ακροδεξιά) Εθνική Συσπείρωση μπορεί να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, η κύρια απειλή για την χώρα", γράφει ο Γκλυκσμάν, δεν προέρχεται από μια διαιρεμένη και διαλυόμενη εντός του Λαϊκού Μετώπου (ακροαριστερή ΣτΣ) Ανυπότακτη Γαλλία".
"Το μόνο που μετράει εφεξής", σημείωσε προχθές ο ίδιος στον προσωπικό του λογαριασμό στο X "είναι η απόλυτη αναγκαιότητα να κλείσουν οι πόρτες της Κόλασης που ένας παντελώς ανεύθυνος Πρόεδρος άνοιξε στις 9 Ιουνίου: να εμποδιστεί, δηλαδή, η κατάληψη της εξουσίας από την άκρα δεξιά σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες".
Μένει τώρα να αποδειχθεί αν με την δίκη του απόφαση να ενώσει τις δυνάμεις του με τις δυνάμεις των λοιπών συνιστωσών του Λαϊκού Μετώπου, ο Γκλυκσμάν δεν αναγκάζεται να οδηγήσει σε αυτοχειρία το εγχείρημά του στις ευρωεκλογές, το πιο επιτυχημένο εγχείρημα που έκανε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία τα τελευταία πολλά χρόνια.