ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Η ειρωνεία της επιστροφής του δίπολου Δεξιά-Αριστερά

Ο νόμος του Μέρφι φαίνεται να στρέφεται εναντίον του Μακρόν. Αν κάτι δεν πήγε καθόλου καλά με τους ακροδεξιούς αντιπάλους του στις ευρωεκλογές,  τώρα τίποτα δεν δείχνει να μπορεί να πάει πολύ καλύτερα με τους δυνάμει συμμάχους του που ήταν μέχρι χθες οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικάνοι.

Για χάρη τους είχε εδώ και πολλούς μήνες στρίψει δεξιότερα το τιμόνι της κυβέρνησής του γυρνώντας ταυτόχρονα  την πλάτη του στην κεντροαριστερά από τις δεξαμενές της οποίας θα μπορούσε να αντλήσει δυνάμεις ικανές να αναπληρώσουν τις απώλειες που του είχαν κοστίσει η επιμονή του στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η ρετσινιά ότι ήταν " ο Πρόεδρος των πλουσίων ".

Υπολόγιζε προφανώς ότι με αυτόν τον τρόπο θα συνέχιζε να απορροφά το εκλογικό σώμα της παραδοσιακής κεντροδεξιάς που μετά την αποχώρηση του Σαρκοζί από την ηγεσία της είχε αρχίσει να φυλλοροεί σε σημείο πολιτικού αφανισμού.

Πλην όμως, η γαλλική παραδοσιακή κεντροδεξιά είναι μια παράταξη που  χρόνια τώρα κατατρύχεται από ιδεολογική ανομοιογένεια, διαφωνίες μεταξύ κρατιστών και φιλελεύθερων εκσυγχρονιστών και ανερμάτιστους προσωπικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των βαρόνων του κόμματος.

Ο Ερίκ Σιοττί, που ήταν ο μεγάλος νικητής των εσωκομματικών εκλογών του Δεκεμβρίου του 2022, ουδέποτε έκρυψε τις υπερσυντηρητικές  θέσεις του. Ήταν, άλλωστε, και ο λόγος για τον οποίο είχε έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Βαλερί Πεκρές,  την μετριοπαθή εκπρόσωπο της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικανών που είχε αναλάβει επικεφαλής της εκστρατείας τους ενόψει των προηγούμενων  βουλευτικών εκλογών του 2022 στις οποίες το μεν κόμμα συνετρίβη, η δε επικεφαλής του χρεώθηκε μια ταπεινωτική ήττα από την οποία ούτε η ίδια ούτε η εκσυγχρονιστική κεντροδεξιά συνήλθαν ποτέ.

Έτσι έμεινε ελεύθερο το πεδίο στην επέλαση της Ακροδεξιάς με την οποία, όμως, ο Ερίκ Σιοττί, συνεπής προς τις απόψεις του υπέρ της συγκρότησης μιας μεγάλης λαϊκής και αντί- Μακρόν  δεξιάς, φαίνεται να είχε αρχίσει σε ανύποπτο χρόνο να διαπραγματεύεται τους τρόπους με τους οποίους θα καθιστούσε το κόμμα του μια συνιστώσα του  ανερχόμενου ακροδεξιού πόλου.

Προχθές αιφνιδίασε τους πάντες ανακοινώνοντας την απόφαση, που αρχικά παρουσίασε ως απόφαση του κόμματος, να συνεργαστεί στις βουλευτικές εκλογές με τη λεπενική Εθνική Συσπείρωση . Στην πραγματικότητα, όμως, επρόκειτο για προσωπική απόφαση που έλαβε εν αγνοία των αρμοδίων οργάνων των Ρεπουμπλικανών τα οποία και αντέδρασαν χθες ανακοινώνοντας την καθαίρεσή του από την προεδρία του κόμματος.

Μετά από προσφυγή του Σιοττί η υπόθεση θα παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη, αλλά ανεξάρτητα από τη δική της ετυμηγορία η εκλογική βάση  των Ρεπουμπλικανών έχει ήδη διχαστεί σε βαθμό που δεν επιτρέπει στον Μακρόν να αισιοδοξεί ελπίζοντας σε συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων εναντίον των εθνικιστικών λαϊκιστικών και ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων της ακροδεξιάς. Μόνο το  55% των ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς τάσσονται εναντίον της γραμμής Σιοττί. Το 45% τάσσεται υπέρ του καθαιρεθέντος Προέδρου των Ρεπουμπλικανών και της συνεργασίας με τη λεπενική Εθνική Συσπείρωση.

Το παράδοξο είναι ότι αν και εναντιώθηκε στις απόψεις  Σιοττί ο προσωρινός αντικαταστάτης του και επικεφαλής του συνδυασμού των Ρεπουμπλικανών στις ευρωεκλογές, ο 38χρονος χαρισματικός ευρωβουλευτής και πτυχιούχος φιλοσοφίας της Σορβόννης Φρανσουά-Ξαβιέ Μπελλαμύ, δήλωσε χθες ότι απέναντι σε οποιονδήποτε υποψήφιο του Λαϊκού Μετώπου,  της συμμαχίας, δηλαδή,  των κομμάτων της αριστεράς, θα ψηφίσει τον υποψήφιο της (ακροδεξιάς) Εθνικής Συσπείρωσης εφόσον δεν υπάρξει υποψήφιος άλλου (δημοκρατικού) κόμματος στον δεύτερο γύρο των εκλογών.

Πρόκειται περί τοποθέτησης απολύτως ενδεικτικής του κλίματος της ακραίας πόλωσης που έχει αρχίσει να επικρατεί προμηνύοντας έναν βαθύ εθνικό διχασμό εντός του δεύτερου ισχυρότερου και σημαντικότερου κρίκου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  

Ο ίδιος ο Μπελλαμύ ισχυρίζεται ότι από το χάος που έχει προκληθεί μετά την απόφαση της προκήρυξης των πρόωρων βουλευτικών εκλογών οι δυο που επωφελούνται είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν και ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν (της Ριζοσπαστικής Αριστεράς).

Το μόνο πάντως σίγουρο είναι ότι μετά τη συμφωνία  Ανυπότακτης Γαλλίας,  Οικολόγων, Σοσιαλιστικού Κόμματος και κομμουνιστικού Κόμματος για κοινή κάθοδο στις εκλογές συστήνοντας ένα νέο "Λαϊκό Μέτωπο"  απέναντι στην Ακροδεξιά που επίσης φαίνεται να ενώνει τις δυνάμεις της, με την ανηψιά της Μαρίν Λε Πεν Μαριόν Μαρεσάλ να εγκαταλείπει το κόμμα του Ερίκ Ζεμούρ για να στηρίξει την νικήτρια των ευρωεκλογών "Εθνική Συσπείρωση" η πολιτική ζωή στην Γαλλία αρχίζει να κινείται σε μεσοπολεμικούς  ρυθμούς.

Ωστόσο, η μεγάλη ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο Μακρόν που ανήλθε στην εξουσία επαγγελλόμενος την υπέρβαση των παραδοσιακών ιδεολογικών αντιθέσεων  ενδέχεται να διατηρηθεί σε αυτήν χάρη στην αναβίωσή τους μέσα από την επαναφορά του εκλογικού εκκρεμούς στις ταλαντώσεις του δίπολου Δεξιά v/s Αριστερά.

Ποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν περί εξαφάνισης των ιδεολογικών διαχωρισμών και θριάμβου της μετα-πολιτικής; 

 

Εάν θέλετε κάθε πρωί το ενημερωτικό δελτίο του KReport στο email σας και πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενό μας, κάντε μια δοκιμαστική συνδρομή!