Μετά τις ευρωεκλογές της Κυριακής, η στάση της Ε.Ε σε μείζονα ζητήματα, όπως η άμυνα, η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση και η οικονομία - μπορεί να εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την Ιταλίδα πρωθυπουργό.
Μια πολιτικός, η οποία στην αρχή της θητείας της είχε απορριφθεί από πολλούς, ως εκπρόσωπος της ακροδεξιάς και προκαλούσε πονοκέφαλο στις δυτικές ηγεσίες για την εξτρεμιστική ατζέντα της.
Ως επικεφαλής της 69ης κυβέρνησης της Ιταλίας από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μελόνι έχει να αντιμετωπίσει ένα από τα υψηλότερα βάρη χρέους στον κόσμο και τους χαμηλότερους ρυθμούς γεννήσεων, για να μην αναφέρουμε τις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας. Στη μέχρι τώρα θητεία της, δεν κατάφερε ούτε να αποτρέψει το μεταναστευτικό κύμα, όπως είχε υποσχεθεί, ούτε να μεταρρυθμίσει την οικονομία της Ιταλίας.
Ωστόσο, έπαιξε έξυπνα τα χαρτιά της. Τόσο έξυπνα, που πλέον θεωρείται ρυθμιστής των νέων συσχετισμών στην Ευρώπη.
Εάν της δοθεί αυτός ο ρόλος, θα βρεθεί αντιμέτωπη με επιλογές, οι οποίες θα κρίνουν το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το υπόλοιπο αυτής της δεκαετίας.
Οι δύο επιλογές της Μελόνι
Μετά τις κάλπες της Κυριακής, η Τζόρτζια Μελόνι θα βρεθεί μπροστά στο εξής δίλημμα: Nα συμπορευτεί με τους πραγματιστές, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες έχουν εμβαθύνει την ενσωμάτωση της Ευρώπης, οικοδομώντας μεταξύ άλλων την ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στον Πούτιν και το σχέδιο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.
Ο άλλος δρόμος για την Ιταλίδα πρωθυπουργό; Να ενώσει τις δυνάμεις της με ακροδεξιούς λαϊκιστές - όπως η Μαρίν Λεπέν και ο Βίκτορ Όρμπαν. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κίνδυνος αλλαγής πολιτικής στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και για την ίδια την ευρωπαϊκή ταυτότητα, είναι ορατός.
Ανάμεσα σε φον ντερ Λαίεν και Λεπέν
Γέφυρες προς την Ιταλίδα πρωθυπουργό έχουν ρίξει τόσο η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όσο και η Μαρίν Λεπέν, η οποία έχει «σβήσει» την αντισημιτική κληρονομιά του κόμματός της και πλέον βρίσκεται στην κορυφή των γαλλικών δημοσκοπήσεων.
Και οι δύο διεκδίκησαν τη στήριξη της. Όμως η Μελόνι κρατάει ανοιχτές όλες τις επιλογές - μαζί με τις δημοσκοπήσεις που υποδηλώνουν μεγάλα κέρδη για τα δεξιά κόμματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικού της, στις επερχόμενες εκλογές.
Οι περισσότερες έρευνες, δείχνουν τα ακροδεξιά κόμματα στην πρώτη ή τη δεύτερη θέση σε μεγάλο μέρος της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας και της Ιταλίας.
Εάν οι μετρήσεις τους επιβεβαιωθούν στην κάλπη, αυτό θα δυσκολέψει κατά πολύ τα σχέδια της φον ντερ Λάεν για μια δεύτερη πενταετή θητεία, βάσει ενός συνασπισμού κεντρώων κομμάτων. Η στήριξη Μελόνι, ίσως καταστεί μονόδρομος για να πετύχει τον στόχο της.
Αλλά και η Λεπέν της απηύθυνε προσκλητήριο για ένα ευρύ δεξιό μέτωπο, του οποίου η συνδυασμένη ισχύς, μπορεί να αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο των εδρών κατακερματισμένου Κοινοβουλίου.
Τακτικισμοί μέχρι τις κάλπες
Από την ημέρα που ανέλαβε την εξουσία, η Μελόνι αποδείχθηκε εξαιρετικά επιδέξια.
Αν και κρατά στενούς δεσμούς με άλλους ευρωπαίους ηγέτες της ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένων των Λεπέν και Ορμπάν, ταυτόχρονα έχει καταφέρει να καθησυχάσει τον Μπάιντεν και άλλους μεγάλους συμμάχους του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ανεπιφύλακτα την Ουκρανία.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν πόλεμο στην ανατολική της πλευρά, αναιμικές οικονομίες που υστερούν έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, γκρινιάρηδες και απογοητευμένους ψηφοφόρους από τα εδραιωμένα κυβερνώντα κόμματα, πληθωρισμό, μετανάστευση και τις συνεπείς της κλιματικής αλλαγής.
Μια ισχυρή Ε.Ε. θα έχει την καλύτερη ευκαιρία να ξεπεράσει αυτές τις προκλήσεις.
Η Μελόνι, ως ρυθμιστικός παράγοντας, μπορεί να ενισχύσει τις πιθανότητες επιτυχίας του μπλοκ — ή να τις τορπιλίσει.
