Στην Ευρώπη, το πολιτικό κέντρο βάρους φαίνεται να απομακρύνεται από την κυβέρνηση Νετανιάχου. Η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτος από Ισπανία, Ιρλανδία και Νορβηγία, καθώς επίσης και η υποστήριξη που παρείχαν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εντάλματα σύλληψης του Ισραηλινού πρωθυπουργού μαζί με τους ηγέτες της Χαμάς, είναι δύο γεγονότα που το αποδεικνύουν.
Το Ισραήλ εξακολουθεί να έχει πιστούς συμμάχους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γερμανία και παρά τις ρωγμές η κεντρική πολιτική της Ε.Ε, δεν αναμένεται να αλλάξει. Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν αυξανόμενη διεθνή και εσωτερική πίεση για να πάρουν μια πιο σθεναρή στάση ενάντια στον καταστροφικό πόλεμο στη Γάζα.
Η Ευρώπη έχει εδώ και καιρό υποστηρίξει τη «λύση των δύο κρατών», στην οποία αντιτίθεται σταθερά η κυβέρνηση του Ισραήλ. Όμως παρά τη δυσφορία για την αδιαλλαξία Νετανιάχου, οι περισσότερες ηγεσίες δεν επιθυμούν να τεντώσουν το σχοινί. Αντίθετα, πριν από τον πόλεμο, οι Βρυξέλλες είχαν πλησιάσει πιο κοντά στο Ισραήλ, μέσω σημαντικών οικονομικών συνεργασιών.
Ο αντίκτυπος της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους
Το κλίμα άρχισε να αλλάζει για το Ισραήλ, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα χειροτερεύει και το Τελ Αβίβ δείχνει απρόθυμο να συναινέσει σε μία συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Τα κράτη μέλη της Ε.Ε, Ιρλανδία και Ισπανία, όπως επίσης και η Νορβηγία, έκαναν χθες το επόμενο βήμα, αναγνωρίζοντας το Παλαιστινιακό Κράτος - μια έντονη επίπληξη στο Ισραήλ, έστω και αν έχει μικρή πρακτική επίδραση. Οι τρεις ευρωπαϊκές χώρες δηλώνουν με αυτόν τον τρόπο την υποστήριξη τους προς τον παλαιστινιακό λαό, παρόλο που καταδίκασαν τη βάναυση επίθεση της Χαμάς. Η προσοχή στρέφεται τώρα στο Βέλγιο, μια άλλη χώρα που έχει εντείνει την κριτική της, για το πώς το Ισραήλ χειρίζεται τον πόλεμο.
Εάν και άλλοι γείτονές τους ακολουθήσουν το δικό τους παράδειγμά, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να γίνει ένα σημαντικό αντίβαρο στην αμερικανική θέση ότι το παλαιστινιακό κράτος θα πρέπει να προκύψει μόνο μέσα από διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.
Τι καθορίζει την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική
Στην ευρωπαϊκή οικογένεια, η εξωτερική πολιτική είναι ένα εθνικό προνόμιο και οι θέσεις της ομάδας αποφασίζονται μόνο με ομοφωνία, καθιστώντας απίθανη τη λήψη μιας ενιαίας θέσης απέναντι στο παλαιστινιακό ζήτημα. Άλλωστε και μετά το αίτημα του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εντάλματα σύλληψης του πρωθυπουργού και του υπουργού άμυνας του Ισραήλ, η ΕΕ απέφυγε να τοποθετηθεί.
Αντίθετα, Τσεχία και Ουγγαρία, έσπευσαν να καταδικάσουν ως «αποκρουστική και απαράδεκτη» την απόφαση της Χάγης. Στον αντίποδα, η Γαλλία δήλωσε τη στήριξη της στον «αγώνα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατά της ατιμωρησίας σε όλες τις καταστάσεις». Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση του Βελγίου.
Μια σημαντική παράμετρο για την ευρωπαϊκή πολιτική, αποτελεί αναμφίβολα η στάση της Γερμανίας. Το Βερολίνο, αποτελεί διαχρονικά έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Τελ Αβίβ. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα και η γερμανική ηγεσία, επικρίνει πιο ανοιχτά το Ισραήλ για τον ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα.
