Mε την Ισλαμική Δημοκρατία να είναι πλέον συνταγματικά υποχρεωμένη να διεξαγάγει έκτακτες εκλογές εντός 50 ημερών, ο θάνατος του Ραΐσι θα μπορούσε να εκτροχιάσει την ήδη τεταμένη πολιτική αντιπαλότητα μεταξύ των φατριών του θεοκρατικού πολιτικού συστήματος. Από πολλές πλευρές, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η μάχη διαδοχής, θα θέσει σε δοκιμασία την ενότητα των σκληροπυρηνικών του καθεστώτος.
«Πιθανότητα θα αναζητήσουν έναν υποψήφιο, ικανό να εξισορροπήσει την παράταξη τους μετά τις πρόσφατες πολιτικές εντάσεις», δήλωσε ο Mοχάμεντ Αλί Αμπτάϊ, πρώην μεταρρυθμιστής αντιπρόεδρος του Ιράν.
Οι επίδοξοι διάδοχοι του Ραΐσι
Στη μάχη της διαδοχής, αναμένεται να ριχτεί ο Μοχάμεντ Μπαγέρ Γκαλιμπάφ, ο σκληροπυρηνικός Πρόεδρο του Κοινοβουλίου που θεωρείται προσκείμενος στην ελίτ των Φρουρών της Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια τριών ανεπιτυχών προεδρικών εκστρατειών, προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως πολιτικό των έργων, επικαλούμενος την εμπειρία του ως πρώην επικεφαλής της αστυνομίας και δήμαρχος της Τεχεράνης.
Ένας άλλος που θα μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα είναι ο Αλί Λαριτζάνι, σκληροπυρηνικός, από εξέχουσα οικογένεια κληρικών και πρώην διαπραγματευτής για τα πυρηνικά. Το 2021, παραμέρισε τις φιλοδοξίες του, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τον Ραΐσι.
Ο πρώτος αντιπρόεδρος Moχάμεντ Μοχμπέρ, θα ηγηθεί της εκτελεστικής εξουσίας κατά την ενδιάμεση περίοδο πριν από τις εκλογές. Ένα ακόμη μέλος της ομάδας των σκληροπυρηνικών και πιστός στον Χαμενεΐ, που θα μπορούσε να μπει στη λίστα των υποψηφίων.
Τα ανοιχτά μέτωπα της προεδρίας Ραΐσι
Όταν ο Ραΐσι εξελέγη το 2021, η νίκη του αποτέλεσε την εδραίωση των σκληροπυρηνικών του καθεστώτος και την περιθωριοποίηση μετριοπαθών και μεταρρυθμιστών. Η εκλογή του αμαυρώθηκε από τη χαμηλότερη προσέλευση σε προεδρικές εκλογές από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, καθώς περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους έμειναν μακριά, πιστεύοντας ότι το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο.
Ωστόσο, η επιτυχία του θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για τις προετοιμασίες που βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη για τη διαδοχή του 85χρονου Χαμενεΐ.
Όμως τους τελευταίους μήνες, οι πολιτικές εσωτερικές διαμάχες στο στρατόπεδο των σκληροπυρηνικών έχουν βγει στην επιφάνεια με τους πιο ακραίους να ζητούν αυστηρότερες πολιτικές, όπως μεγαλύτερους περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και ακόμη πιο αυστηρή επιβολή του χιτζάμπ στις γυναίκες.
Μερικοί Ιρανοί αναλυτές πίστευαν ότι ο Ραΐσι είχε αμβλύνει τη στάση του στα κοινωνικά ζητήματα, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη δημοτικότητά του.
Άλλοι πίστευαν ακριβώς το αντίθετο, θεωρώντας ότι ο εκλιπών Πρόεδρος είχε συνταχθεί με μια αναδυόμενη γενιά ιδεολόγων, που αμφισβητεί τους συντηρητικούς της παλιάς σχολής. Αυτοί οι λεγόμενοι υπερεπαναστάτες ήρθαν στο προσκήνιο στις φετινές εκλογές για το κοινοβούλιο και τη Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων, το Σώμα που θα επιλέξει τον επόμενο ανώτατο ηγέτη.
«Δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν ο επόμενος πρόεδρος θα είναι στρατιωτική προσωπικότητα ή θα έχει στρατιωτικό υπόβαθρο», δήλωσε ο Σαίντ Λαίαζ, μεταρρυθμιστής αναλυτής
«Ο θάνατος του Ραΐσι μπορεί να είναι ένα σημείο καμπής στην πολιτική του Ιράν, οδηγώντας τη χώρα σε μια νέα φάση, στην οποία η πολιτική γίνεται πιο άκαμπτη», κατέληξε.
