Οι έμπειροι αναλυτές των γεωπολιτικών εξελίξεων, ανησυχούν εδώ και δεκαετίες για έναν δεύτερο πόλεμο της Κορέας. Κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτό θα συνέβαινε στην Ουκρανία.
Σήμερα, Σεούλ και Πιονγκγιάνγκ βρίσκονται σε μία ιδιότυπη σύγκρουση, στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας.
Η Νότια Κορέα έδωσε έμμεσα στην Ουκρανία πυρομαχικά πυροβολικού, ενώ η Βόρεια Κορέα έχει χρησιμεύσει ως οπλοστάσιο του Πούτιν, παρέχοντας του βαλλιστικούς πυραύλους πυροβολικού και πυρομαχικά.
Πρόκειται λοιπόν για μικρογραφία του παγκόσμιου πολέμου πληρεξούσιων, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Ο Πόλεμος των Αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον
Κατά τη διάρκεια του πρώτου Ψυχρού Πολέμου, οι συγκρούσεις διά αντιπροσώπων, ήταν πανταχού παρούσες.
Μόσχα και Ουάσιγκτον υποστήριξαν τοπικούς εταίρους - και αιμορραγούσαν ο ένας τον άλλον - στις συγκρούσεις που ρήμαξαν τον Παγκόσμιο Νότο. Οι πόλεμοι της από-αποικιοποίησης στην Αφρική και την Ασία, οι εξεγέρσεις και οι εμφύλιοι στη Λατινική Αμερική και οι βάναυσες μάχες στην Κορέα και το Βιετνάμ έγιναν αρένες, στις οποίες οι υπερδυνάμεις, επιδίωκαν να κερδίσουν πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου τους.
Τώρα, ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτυπώνει έναν άλλο αγώνα, αυτόν για τον καθορισμό των όρων της παγκόσμιας τάξης, φέρνοντας αντιμέτωπες προηγμένες δημοκρατίες και ευρασιατικές αυτοκρατορίες.
Στην πραγματικότητα, από νωρίς ο πόλεμος στην Ουκρανια, εξυπηρέτησε αρκετούς δυτικούς σκοπούς. Ενίσχυσε τις αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, το οποίο επωφελήθηκε και από την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Παράλληλα, ξεκίνησε η διαδικασία απεξάρτησης των ευρωπαϊκών χωρών από τη ρωσική ενέργεια, αλλά και η δημιουργία ενός νέου αμυντικού δόγματος, με έμφαση στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
Στις ΗΠΑ, Εθνική Αμυντική Στρατηγική του Προέδρου Μπάιντεν, βασιζόταν στην ιδέα ότι το Πεντάγωνο πρέπει να παραμείνει σε μεγάλο βαθμό επικεντρωμένο στην Κίνα, επομένως δεν πρέπει να αναπτύξει σημαντικές νέες δυνάμεις στην Ευρώπη. Αυτό κατέστησε ζωτικής σημασίας την αποτυχία της Ρωσίας στην Ουκρανία και όσο πιο αποτελεσματικός, όσο πιο αδίστακτος είναι ο πόλεμος αντιπροσώπων, τόσο περισσότερη ασφάλεια θα αγόραζαν οι Αμερικανοί σε ένα περιβάλλον με πολλαπλές απειλές.
Οι φίλοι του Πούτιν αντεπιτίθενται
Αυτό ήταν που ανησύχησε τους ηγέτες στην Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα - μέλη του αυταρχικού μπλοκ, το οποίο συσπειρώθηκε πίσω από τον Πούτιν. Αυτοί οι ηγέτες, δεν θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται λιγότερο για τα πιθανά οφέλη της σύγκρουσης της Ρωσίας με την Ουκρανία. Δεν ήταν πάντα ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του πολέμου. Αλλά ανησύχησαν ότι η Ρωσία θα μπορούσε να χάσει με ταπεινωτικό τρόπο, όπως φαινόταν το 2022, όταν η προέλαση του Πούτιν σταμάτησε και ο στρατός του απωθήθηκε από τους Ουκρανούς. Μια αποφασιστική νίκη της Ουκρανίας, θα μπορούσε να έχει παγκόσμιες επιπτώσεις, ακρωτηριάζοντας τη Ρωσία. Έτσι άρχισε να ρέει η βοήθεια που χρειαζόταν απεγνωσμένα η Μόσχα.
Το Ιράν παρείχε στον Πούτιν χιλιάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βαλλιστικούς πυραύλους Shahed.
Η Βόρεια Κορέα έχει πουλήσει στη Μόσχα μεταξύ 1 και 3 εκατομμύρια βλημάτων πυροβολικού - σε σύγκριση με τα περίπου 2 εκατομμύρια βλήματα πυρομαχικών πυροβολικού των 155 mm που η Αμερική και όλοι οι σύμμαχοι μαζί, έχουν στείλει στην Ουκρανία.
Το Πεκίνο αντίθετα, δεν έχει προχωρήσει τόσο μακριά: Οι απειλές για αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις το εμπόδισαν να δώσει στη Μόσχα οπλικά συστήματα. Ωστόσο, έχει παράσχει εξαρτήματα - από μικροτσίπ έως μηχανές - που απαιτούνται για την κατασκευή αυτών των όπλων και για την αναγέννηση της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας.
Τίποτα από αυτά δεν ήταν φιλανθρωπία, παρά μία κυνική σχέση συναλλαγής με τη Μόσχα, όπως έχει χλευάσει ο διευθυντής της CIA Γουίλιαμ Μπερνς, να κινδυνεύει να γίνει η «οικονομική αποικία της Κίνας».
Η ώθηση της δημοκρατίας του Μπάιντεν
Οι αξιωματούχοι της Δύσης, επέμειναν ότι αυτός ο πόλεμος δεν αφορά μόνο την Ουκρανία ή την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, αλλά τους κανόνες που διέπουν τις παγκόσμιες υποθέσεις.
Αυτός ο πόλεμος, είπε ο Μπάιντεν, είναι «μια μάχη μεταξύ δημοκρατίας και απολυταρχίας, μεταξύ ελευθερίας και καταστολής, μεταξύ μιας τάξης βασισμένης σε κανόνες και μιας τάξης που διέπεται από ωμή βία».
Στον αντίποδα, η δημιουργία σύγχρονων αυτοκρατοριών, απαιτεί την καταστροφή της αυτοδιάθεσης. Αυτό το μέρος του έργου του Πούτιν ενώνει τις ευρασιατικές απολυταρχίες, είτε το παραδέχονται είτε όχι.
Ο Παγκόσμιος Πόλεμος
Στην παρούσα φάση, η Ρωσία κατέχει την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης.Το πακέτο βοήθειας 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ενέκρινε πρόσφατα το Κογκρέσο, μετά από έξι μήνες θανάσιμης καθυστέρησης, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία δεν θα χάσει μέσα στο 2024.
Η απάντηση θα εξαρτηθεί από το ποιος συνασπισμός θα δείξει μεγαλύτερη αντοχή — και ποιος είναι πιο αποτελεσματικός στον εξαναγκασμό ή την ανατροπή της άλλης πλευράς.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την απειλή των κυρώσεων, για να αποθαρρύνουν τις κινεζικές τράπεζες από το να διευκολύνουν το εμπόριο διπλής χρήσης με τη Ρωσία.
Η Μόσχα, προφανώς θα χρησιμοποιήσει τα δικά της όπλα - πολιτική παρέμβαση, κυβερνοεπιθέσεις, παραπληροφόρηση, δολιοφθορά - για να επηρεάσει τις εκλογές που θα διεξαχθούν σε όλη τη διατλαντική συμμαχία. Μια σειρά από μυστηριώδη περιστατικά που αφορούν ευρωπαϊκά εργοστάσια όπλων και σιδηροδρόμους, δείχνει ότι αυτή η εκστρατεία έχει ήδη ξεκινήσει.
Με πολλούς τρόπους λοιπόν, τα γεγονότα στην Ουκρανία θα διαμορφώσουν το μέλλον. Ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει γίνει και ο νέος παγκόσμιος πόλεμος.
