Στην αρχή ο υπουργός Υγείας είπε ότι 3 στους 4 καρκινοπαθείς παίρνουν φάρμακα που δεν χρειάζονται, εδώ. Προκάλεσε εύλογες αντιδράσεις. Καλά –είπε τότε- ίσως ήμουν υπερβολικός, δεν είναι οι 3 στους 4 αλλά πιο λίγοι. Παρενέβη η Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος: «Η πρόσβαση των ογκολογικών ασθενών σε όλες τις καθιερωμένες και καινοτόμες θεραπείες είναι αδιαπραγμάτευτη», είπε. Το θέμα φάνηκε να κλείνει χτες. «Ό,τι πρέπει να γράφεται θα γράφεται και ό,τι πρέπει να δίνεται θα δίνεται. Άρα, σε κανέναν ασθενή που πρέπει να πάρει ένα φάρμακο δεν το κόβουμε», δήλωσε ο υπουργός Υγείας στο Action 24, εδώ.
Στην πραγματικότητα, το συγκεκριμένο πολύ σημαντικό αλλά ειδικό θέμα, άνοιξε ένα πολύ μεγάλο, τεράστιο οικονομικό και ηθικό θέμα, που θα σφραγίσει το μέλλον του συστήματος Υγείας. Το θέμα που άθελά του άνοιξε ο υπουργός Υγείας είναι τί σύστημα Υγείας θέλουμε και πώς, από πού θα το χρηματοδοτήσουμε.
Εν αρχή, τρία σχόλια για το ειδικό θέμα: (α) Χρειάζεται προσοχή, γιατί δεν είναι μόνο εξαιρετικά δύσκολο (στην πράξη…), είναι και απάνθρωπο να κόψει κάποιος ένα φάρμακο που ο ασθενής και οι γιατροί του εκτιμούν ότι έχει κάποιες πιθανότητες να του σώσει τη ζωή. (β) Χρειάζεται προσοχή, επίσης, γιατί μια τέτοια απαγόρευση, αν δεν είναι πολύ ισχυρά θεμελιωμένη μπορεί να παρεξηγηθεί, ότι ευνοεί ένα άλλο φάρμακο, ανταγωνιστικό, μικρότερης ή και της ίδιας τιμής. (γ) Χρειάζεται προσοχή, γιατί οι εξελίξεις στις θεραπείες είναι ραγδαίες, τα πράγματα αλλάζουν ταχύτατα και δεν μπορείς να λειτουργείς με διαδικασίες του παρελθόντος.
Εδώ φτάνουμε στο μεγάλο, γενικότερο θέμα. Χάρη στην επιστήμη και την τεχνολογία συμβαίνουν επαναστατικές εξελίξεις, συνεχώς παράγονται νέα φάρμακα και νέες αγωγές με συνδυασμό παλιών και νέων φαρμάκων, πολλές εκ των οποίων είναι πανάκριβες συγκριτικά με όσα γνωρίζαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Ως εκ τούτου προοιωνίζονται ριζικές ανατροπές στις πολιτικές υγείας, στις δημοσιονομικές πολιτικές και στα συστήματα υγείας και θέτουν ενώπιόν μας μεγάλα οικονομικά και, πρωτίστως, ηθικά διλήμματα.
Μια ματιά στον κόσμο: Πρόσφατα οι αμερικανικές αρχές ενέκριναν φάρμακο που επιβραδύνει το Αλτσχάιμερ. Υπολογίστηκε, λοιπόν, ότι η συνταγογράφησή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνεπάγεται αύξηση της συνολικής σημερινής φαρμακευτικής δαπάνης των 27 κατά 50%. Η τάση είναι νέα, πολύ ακριβά φάρμακα, που σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν μονόδρομο για ορισμένες ασθένειες. Πάνω σε αυτά θα δοκιμαστούν οι αντοχές των συστημάτων υγείας αφενός, οι προτεραιότητές μας και η ανθρώπινη αλληλεγγύη αφετέρου. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που έρχεται από το κοντινό μέλλον. Είναι από αυτά που δεν γίνεται να μην συζητήσουμε. Κι όσο νωρίτερα, τόσο καλυτερα.
ΥΓ: Σημειώστε ότι οι δημόσιες δαπάνες Υγείας καθ’ ημάς είναι περί το 11% του ΑΕΠ όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 15,5%. Και, στις άλλες χώρες υπολογίζεται ότι θα αυξάνονται 1 ποσοστιαία μονάδα ετησίως ώστε να φτάσουν στο 20% του ΑΕΠ στα τέλη της 10ετίας.
