Κανείς δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με την προσέγγιση του Προέδρου Μπάιντεν στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Οι επικριτές από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών, λένε ότι ο Λευκός Οίκος υποστήριξε μια «γενοκτονία», καθώς κατά την ισραηλινή επιχείρηση κατά της Χαμάς, έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 30.000 Παλαιστίνιοι και η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί. Από την πρώτη στιγμή, το Ισραήλ είχε τη σαφή υποστήριξη των ΗΠΑ, τόσο σε στρατιωτικό, όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
Από την άλλη, οι επικριτές από τα δεξιά, συμπεριλαμβανομένου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πιστεύουν ότι ο Μπάιντεν δεν κάνει αρκετά για να υποστηρίξει ξεκάθαρα το Ισραήλ. Και ορισμένοι, ειδικά αυτοί που υποστηρίζουν την de facto συμμαχία του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον δεξιό πρωθυπουργό Νετανιάχου και τον ακροδεξιό συνασπισμό του, αγανακτούν με την προσπάθεια Μπάιντεν να τηρήσει στοιχειωδώς τις ισορροπίες, με το να επιβάλει κυρώσεις σε μια χούφτα Ισραηλινών εποίκων που εμπλέκονται στη βία κατά των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη.
Αμερικανοί και Άραβες αξιωματούχοι, έχουν επιδοθεί όλο αυτό το διάστημα σε μαραθώνιο διαβουλεύσεων για την επίτευξη εκεχειρίας. Το Σαββατοκύριακο, η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις κάλεσε τη Χαμάς να δεχθεί την προτεινόμενη συμφωνία, προκειμένου να υπάρξει «άμεση» κατάπαυση του πυρός. Είπε επίσης ότι δεν υπάρχει «καμία δικαιολογία» για το Ισραήλ, ώστε να μην κάνει περισσότερα για να επιτρέψει τη βοήθεια στον πληθυσμό της Γάζας, όπου βρέφη πεθαίνουν από υποσιτισμό και ασθένειες.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, η ένταση ανάμεσα σε Λευκό Οίκο και Τελ Αβίβ, έγινε ακόμη πιο εμφανής. Ο Μπάιντεν, κρατά όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, ενώ η Χάρις, καθώς επίσης Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές, δέχθηκαν στην Ουάσιγκτον τον κεντρώο αντίπαλο του Νετανιάχου Μπένι Γκαντς.
Ο Λευκός Οίκος θεωρεί τον Γκαντς λογικό και μετριοπαθή ηγέτη, ο οποίος, σε αντίθεση με τον Νετανιάχου, δε διώκεται από κατηγορίες διαφθοράς και δεν έχει περάσει την τελευταία δεκαετία, επιχειρώντας να εμπλακεί στην εσωτερική αμερικανική πολιτική.
«Ενώ ο Γκαντς θα εφαρμόσει μια αναμφίβολα σκληρή πολιτική απέναντι στους Παλαιστινίους, δεν επιβαρύνεται από την κακή φήμη του Νετανιάχου», σημείωσε το μέλος των Δημοκρατικών, Μπεν Σάμιουελς στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz. Οι Δημοκρατικοί, προσθέτει, έχουν πλήρη επίγνωση της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκονται, προσπαθώντας από τη μια να στηρίξουν το Ισραήλ και από την άλλη, να ασκήσουν κριτική. «Ο Γκαντς τους παρέχει έναν μηχανισμό αυτοδιόρθωσης», καταλήγει.
Το ταξίδι του Γκαντς φέρεται να μην εγκρίθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού και προκάλεσε μπαράζ αντιδράσεων από τους δεξιούς συμμάχους του Νετανιάχου. Ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών, τον χαρακτήρισε συνεργό στο σχέδιο Μπάιντεν για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Ο Νετανιάχου δεν έχει κρύψει την αντίθεσή του τόσο στην ιδέα της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, όσο και στο μεταπολεμικό όραμα του Μπάιντεν.
Πολλοί Ισραηλινοί αναλυτές, θεωρούν ότι με τη συνέχιση του πολέμου και τον αποκλεισμό κάθε συζήτησης για παραχωρήσεις στους Παλαιστινίους, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μάχεται για την δίκη του πολιτική επιβίωση.
Ούτε ο Γκαντς υποστηρίζει την παλαιστινιακή αυτοδιάθεση, ωστόσο, θεωρείται πιο πιθανό να δεχθεί μια σταδιακή διαδικασία μέσω της οποίας, η «μεταρρυθμισμένη» Παλαιστινιακή Αρχή θα αναλάβει τον έλεγχο της Γάζας, με τη στήριξη των πλούσιων αραβικών κρατών, τα οποία θα εργαστούν παράλληλα για τη βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ.
«Η προσέγγιση Μπάιντεν δίνει στο Ισραήλ μια εναλλακτική λύση, και ελπίδα στους Παλαιστινίους, οι οποίοι αναζητούν διέξοδο από την ριζοσπαστική ιδεολογία της Χαμάς », παρατήρησε ο Νίμροντ Νόβικ, αναλυτής του Ισραηλινού Πολιτικού Φόρουμ. Ωστόσο πρόσθεσε ότι ο Μπάιντεν και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κάνουν περισσότερα, για να πείσουν τους Ισραηλινούς και να αντικρούσουν την στρατηγική Νετανιάχου».
Γράφοντας στο New Yorker, ο Ισραηλινός καθηγητής Μπέρναρντ Αβισάι, υποστήριξε ότι ο Μπάιντεν πρέπει να φανεί πιο αποφασιστικός έναντι της κυβέρνησης του Τελ Αβίβ, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται αλλαγή στάση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
