Ποτέ άλλοτε στην μεταπολεμική της ιστορία η Δύση δεν αντιμετώπισε με διαφορά λίγων μηνών δύο ταυτόχρονες προκλήσεις
Πρόκειται για τις Ευρωεκλογές της Άνοιξης και τις αμερικανικής εκλογές την πρώτη Τρίτη του προσεχούς Νοεμβρίου, με διακύβευμα όχι την μια η την άλλη εκδοχή κυβερνητικής διαχείρισης αλλά το ίδιο το μέλλον της διατλαντικής σχέσης .
Η ταυτόχρονη αποσταθεροποίηση της Γηραιάς Ηπείρου και του Νέου Κόσμου με την προεξοφλούμενη πλημμυρίδα της Ακροδεξιάς και του Λαϊκισμού θα αποδομήσει όλες τις σταθερές των διεθνών ισορροπιών που γνωρίζουμε.
Οι ευρωεκλογές που έχουν από την πρώτη διεξαγωγή τους το 1979 τον χαρακτήρα τιμωρητικής ψήφου και αποδοκιμασίας των κυβερνώντων θα καταστήσουν πρόεδρο και κυβέρνηση σε αναμονή την Λεπέν και τον Εθνικό Συναγερμό, και θα εγγράψουν σοβαρή υποθήκη στην ικανότητα του Μακρόν να ολοκληρώσει κανονικά την θητεία του την Άνοιξη του 2027.
Στην απέναντι όχθη του Ρήνου, στην Γερμανία, η Εναλλακτική στις ευρωεκλογές, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα αναδειχθεί σε δεύτερο κόμμα θέτοντας το ερώτημα αν ο τρικομματικός υπό τον Σολτς μηχανισμός θα μπορέσει να εξαντλήσει κανονικά την θητεία του τον Σεπτέμβριο του 2025.
Την ίδια ώρα τα όσα θα καταγράφονται στην Γαλλία και στην Γερμανία θα βρίσκονται σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με την προεκλογική μονομαχία Τραμπ-Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Το 2016 η νίκη του Brexit στο Δημοψήφισμα έπεισε μια μερίδα του εκλογικού σώματος στις ΗΠΑ που φλέρταρε με την αποχή ότι το αδιανόητο δεν υπάρχει στην πολιτική.
Με δύο λόγια η νίκη της ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές θα ενισχύσει την παράσταση νίκης του Τραμπ.
Μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να φαντασθούμε την οικογενειακή φωτογραφία μιας Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ όπου θα μετέχουν ο Τραμπ, η Μελόνι, η Λεπέν και έναν Καγκελάριο που θα στηρίζεται από την Εναλλακτική;
Πρόκειται για μια συγκυρία που υποθηκεύει προκαταβολικά την δυνατότητα της Δύσης για ταυτόχρονη ανάσχεση της Κίνας και της Ρωσίας, πολύ δε περισσότερο για εμπλοκή διπλωματική ή και επιχειρησιακή στην Μέση Ανατολή.
