Από τις 7 Οκτωβρίου ο Νετανιάχου υιοθέτησε μια αντιφατική και αλληλοαναιρούμενη ρητορική. Δεσμεύτηκε να πετύχει την απελευθέρωση των ομήρων και ταυτόχρονα να εκριζώσει την Χαμάς από την Γάζα.
Η τύχη των ομήρων, η διάσωση τους δηλαδή, έχει βαρύνουσα αν όχι υπαρξιακή σημασία για το Ισραήλ. Ήδη η υποψία και μόνον ότι ο Νετανιάχου μπορεί στο όνομα της εξόντωσης της Χαμάς να έθετε σε κίνδυνο την ζωή των ομήρων είχε τροφοδοτήσει μαζικές διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση.
Η πολεμική σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς στην Γάζα έχει σήμερα πολύ πιο θολό ορίζοντα από ότι είχε την επόμενη μέρα της επίθεσης της Χαμάς.
Όλα τα δεδομένα προβάλλουν να είναι σε οριακό σημείο:
-Η πολιτική αντοχή του Νετανιάχου, καθώς τόσο στο Ισραήλ όσο και στις ΗΠΑ ενισχύεται η πεποίθηση ότι δεν είναι μέρος της λύσης αλλά μέρος του προβλήματος.
-Τα καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας και της Αίγυπτου διαπιστώνουν ότι η εκκρεμότητα του Παλαιστινιακού οριοθετεί την περιφερειακή σταθερότητα και ταυτόχρονα υποθηκεύει την καθεστωτική τους ασφάλεια .
Ένα είναι βέβαιο ότι η επιστροφή στο στάτους κβο της 7.10 είναι αδύνατη.
