Οι σχέσεις ΗΠΑ με Ισραήλ διέπονται από μια ευμετάβλητη ισορροπία, η οποία συχνά στη χώρα μας υπεραπλουστεύεται για να χωρέσει στο κρεβάτι του Προκρούστη του «αντιιμπεριαλιστικού αντισημιτισμού». Αυτό αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα σήμερα, στη σκιά μιας καθημερινής σχεδόν αντιπαλότητας του Νετανιάχου με Λευκό Οίκο και Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα του πολέμου στη Γάζα.
Υπενθυμίζουμε:
-Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ συνάντησε πρώτη φορά τον Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο τον Σεπτέμβριο ενώ ο Ομπάμα πριν από λίγα χρόνια αρνήθηκε να τον συναντήσει όταν αυτός είχε επισκεφθεί την αμερικανική πρωτεύουσα ιδιωτικώς.
-Το 1992 όταν η κυβέρνηση Σαμίρ εξήγγειλε νέους εποικισμούς στα κατεχόμενα, οι Μπους και Μπέϊκερ προκάλεσαν την πτώση της και έγιναν πρόωρες εκλογές τις οποίες κέρδισαν ο Ράμπιν και το Εργατικό Κόμμα.
-Και πόσοι, άραγε, θυμούνται σήμερα τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους των ΗΠΑ στην έρημο Νεγκέβ όταν το Ισραήλ με την σύμπραξη της Γαλλίας κατασκεύαζε τα πρώτα πυρηνικά του όπλα;
Συμπέρασμα: Η εικόνα μιας Υπερδύναμης που σύρεται από το πανίσχυρο φιλοισραηλινό λόμπι είναι εξαιρετικά απλουστευτική. Πολύ συχνά το λόμπι στηρίζει κατά προτεραιότητα την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αν θέλουν οι ΗΠΑ, η προσαρμογή του Ισραήλ στην πολιτική τους είναι μονόδρομος. Το λόμπι των ΗΠΑ στο Ισραήλ επισκιάζει το φιλοισραηλινό λόμπι στην Ουάσιγκτον.
