Πόσο ρεαλιστικά είναι τα σχέδια του Ισραήλ για την Γάζα για πλήρη καταστροφή της Χαμάς;
Kαι πιο συγκεκριμένα είναι δυνατόν να αδειάσει η βόρεια Γάζα από τον πληθυσμό της ο οποίος θα μετακινηθεί προς νότο, χωρίς να υπάρξει ένα συνολικό κύμα φυγής των 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων, του συνολικού δηλαδή πληθυσμού της περιοχής;
Και αν υποθέσουμε ότι «αδειάζει» η Γάζα τότε προκύπτουν δύο άλλα ερωτήματα :
-Που θα πάνε οι κάτοικοι της Γάζας με κλειστά τα σύνορα με την Αίγυπτο; Θα περιπλανώνται στο Σινά καταδιωκόμενοι από τον στρατό της Αιγύπτου;
-Εάν αδειάσει η Γάζα και στην συνέχεια ισοπεδωθεί υπάρχει περίπτωση μαζικής οργανωμένης επιστροφής του πληθυσμού της περιοχής στο ορατό μέλλον;
Το 1948 οι Αραβικές Χώρες απέρριψαν την διχοτόμηση της Παλαιστίνης, που είχε προτείνει ο ΟΗΕ, για να ακολουθήσει στην συνέχεια μαζική έξοδος του αραβικού πληθυσμού.
Σήμερα ο κίνδυνος είναι ορατός να προστεθούν πολλοί ακόμα, στον προσφυγικό πληθυσμό 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων που θα μετακινούνται ανάμεσα στις ερήμους του Σινά και της Νεγκέβ και την Ανατολική Μεσόγειο.
Και βέβαια αν όλα τα παραπάνω νομιμοποιηθούν από την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, γιατί να μην επαναληφθούν αύριο – μεθαύριο στην Δυτική Όχθη.
Η Ιστορία διδάσκει ότι η «υπεραντίδραση» σε μια επίθεση, σχεδόν πάντοτε καταλήγει σε αδιέξοδο.
Τον Ιούνιο του 1982 η κυβέρνηση του Ισραήλ εισέβαλλε στον Λίβανο για να απαλλάξει τις παραμεθόριες περιοχές από επιθέσεις σποραδικές μεν, που όμως πύκνωναν συνεχώς.
Ο στρατός του Ισραήλ έφτασε στην Βηρυτό από όπου αποχώρησε μετά από δύο χρόνια τερματίζοντας άδοξα την επιχείρηση «Ειρήνη στην Γαλιλαία».
Είκοσι χρόνια αργότερα οι ΗΠΑ εισέβαλλαν στο Ιράκ καθώς μετά την 11η Σεπτεμβρίου αποφάσισαν να αλλάξουν τα καθεστώτα και τον χάρτη της Μέσης Ανατολής για να εξουδετερώσουν την τρομοκρατία, μια επιλογή που υπήρξε μοιραία για τον ηγεμονικό ρόλο της Ουάσιγκτον στην ευρύτερη περιοχή.
