Το θέμα της ασφάλειας, ήδη από τις βουλευτικές εκλογές του 2019 αναδείχθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, άλλωστε και όλες οι δημοσκοπήσεις το τοποθετούν στην πρώτη πεντάδα των προβλημάτων που αξιολογούνται ως σοβαρά. Είναι ένα μεγάλο λαϊκό πρόβλημα. Το 2019, το θέμα ανέδειξε πρωτίστως η σημερινή κυβέρνηση, τότε αξιωματική αντιπολίτευση. Ωστόσο, στις περασμένες εκλογές ξεχάστηκε.
Τι να ειπωθεί άλλωστε για μια 4ετία, που το θέμα ασφάλεια, επιδεινώθηκε; Αύξηση των ληστειών 19%, των βιασμών 26%, αύξηση των κλοπών 21%, των διακεκριμένων κλοπών με διάρρηξη 62%, των σωματικών βλαβών 5% και των υποθέσεων με παράνομα όπλα 239% σε όλη τη χώρα το 2022, με συνεχή αυξητική τάση και το 2023, εδώ και εδώ. Παράλληλα, σημειώνεται πρωτοφανής έξαρση στη βία ανηλίκων, με άγρια περιστατικά στα σχολεία, ενώ το οργανωμένο έγκλημα ζει και βασιλεύει. Η μεγαλύτερη, δε, υπόθεση οργανωμένου εγκλήματος, με εμπλοκή υψηλόβαθμων ένστολων που έφτασε στην Δικαιοσύνη, δεν έχει ακόμη εκδικαστεί όσον αφορά τις κακουργηματικές κατηγορίες, ενώ για τα πλημμελήματα οι εμπλεκόμενοι αθωώθηκαν, λόγω της ολιγωρίας των αρμοδίων, να συντάξουν το κατηγορητήριο.
Το κερασάκι στην τούρτα, ήταν η Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Αφού έκανε μια-δυο εμφανίσεις σε πανεπιστημιακούς χώρους συνοδεία αστυνομικών, λίγο μετά τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου ο τότε αρμόδιος υπουργός, Ν. Μηταράκης, προανήγγειλε την κατάργηση της. Λίγο αργότερα αποπέμφθηκε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαβεβαίωσε για τη μακροημέρευση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, και έκτοτε η τύχη της αγνοείται.
Κατόπιν τούτων, το θέμα της ασφάλειας ξαναήρθε στην επικαιρότητα προχθές το βράδυ, στο ντιμπέιτ Μπακογιάννη-Δούκα. Δικαίως. Το 46% του συνόλου των αδικημάτων το 2022 καταγράφηκε στην Αττική, ενώ τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας δείχνουν αύξηση των ληστειών, των διαρρήξεων κατοικιών και των κλοπών αυτοκινήτων στο κέντρο της Αθήνας.
Το θέμα τέθηκε από τον κ. Μπακογιάννη, κατά τρόπο που επιδίωκε να «στριμώξει» τον συνυποψήφιο του, σε ένα αμφιλεγόμενο θέμα, αυτό της μαζικής τοποθέτησης καμερών σε δημοσίους χώρους (έχει ζητήσει από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να τοποθετηθούν 750 κάμερες).
Καμιά αντίρρηση, λοιπόν, να τοποθετηθούν κάμερες, μπορεί να βοηθήσουν. Όμως πιστεύει στ’ αλήθεια κανείς ότι το θέμα της εγκληματικότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί με την τοποθέτηση μερικών εκατοντάδων καμερών; Οι κάμερες καταγράφουν την εγκληματικότητα, υποθέτουμε ότι μπορεί να συμβάλουν στην αποτροπή της, πάντως δεν την αντιμετωπίζουν. Απόδειξη, η ίδια η γνωστή σε όλους μας πραγματικότητα: Καθημερινά στα δελτία ειδήσεων βλέπουμε βίντεο από κάμερες ασφαλείας, όπου φαίνονται οι κακοποιοί να εισβάλουν σε σπίτια, να αδειάζουν τις ταμειακές καταστημάτων ή να κλέβουν αυτοκίνητα. Τους εμπόδισαν οι κάμερες;..
Φοβάμαι ότι η συζήτηση περί καμερών, γίνεται για να αποσιωπηθούν όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν και είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν.
Κανείς δεν πιστεύει ότι το θέμα της ασφάλειας μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά από τον δήμο. Όμως ο δήμος έχει ένα σημαντικό πεδίο που μπορεί να δράσει καταλυτικά: Να παρέμβει με έργα υποδομής και υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης για να πάψουν να υπάρχουν περιοχές-γκέτο, να φωτίσει τους σκοτεινούς δημόσιους χώρους, να δημιουργήσει νέους κοινής χρήσης δημόσιους χώρους που θα δίνουν ζωή στις ξεχασμένες γειτονιές. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Χάρης Δούκας «στις πλατείες, στις παιδικές χαρές, δε μου ζήτησαν κάμερες. Μου ζήτησαν να βλέπουν έναν αστυνομικό, έναν δημοτικό αστυνομικό».
