O κόσμος εδώ και πολλούς μήνες, έχει περιέλθει σε μία νέα περίοδο αταξίας, επισημαίνουν οι New York Times. Το ντόμινο των δραματικών γεγονότων ξεκίνησε από τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη μεγαλύτερη σύρραξη στην Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Κίνα έχει γίνει πιο πολεμική απέναντι στην Ταϊβάν. Η Ινδία έχει ασπαστεί έναν επιθετικό εθνικισμό. Το Ισραήλ έχει σχηματίσει την πιο ακραία κυβέρνηση στην ιστορία του. Και το πρωί του Σαββάτου, η Χαμάς επιτέθηκε ευθαρσώς στο Ισραήλ, εκτοξεύοντας χιλιάδες πυραύλους και σκοτώνοντας δημόσια αμάχους.
Χώρες - και πολιτικές ομάδες όπως η Χαμάς - είναι πρόθυμες να αναλάβουν μεγάλους κινδύνους, αντί να φοβούνται ότι οι συνέπειες θα είναι τρομερές.
Η πιο απλή εξήγηση; Βρισκόμαστε στη μέση της μετάβασης σε μια νέα τάξη που οι ειδικοί περιγράφουν με τη λέξη πολυπολική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον η κυρίαρχη δύναμη που ήταν κάποτε και δεν έχει προκύψει αντικαταστάτης. Ως αποτέλεσμα, οι πολιτικοί ηγέτες σε πολλά μέρη αισθάνονται αρκετά δυνατοί για να διεκδικήσουν τα δικά τους συμφέροντα, πιστεύοντας ότι τα οφέλη της επιθετικής δράσης μπορεί να υπερβαίνουν το κόστος. Αυτοί οι ηγέτες πιστεύουν ότι έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή τους από ό,τι οι ΗΠΑ.
Ο Zheng Yongnian, ένας Κινέζος πολιτικός επιστήμονας με δεσμούς με την ηγεσία, μιλά για μία «παλαιά τάξη σε αποσύνθεση».
Οι πιο αδύναμες ΗΠΑ…
Γιατί έχει υποχωρήσει η αμερικανική ισχύς; Κάποιες από τις αλλαγές είναι αναπόφευκτες. Οι κυρίαρχες χώρες δεν παραμένουν κυρίαρχες για πάντα. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν κάνει επίσης στρατηγικά λάθη που επιταχύνουν την άφιξη ενός πολυπολικού κόσμου.
Μεταξύ αυτών των λαθών, η Ουάσιγκτον πίστεψε αφελώς ότι μια πλουσιότερη Κίνα θα ήταν αναπόφευκτα μια πιο φιλική Κίνα - και δεν κατάλαβαν ότι τελικά χτίζουν τον δικό τους αντίπαλο, όπως υποστήριξε ο καθηγητής John Mearsheimer. Στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν δαπανηρούς πολέμους, ενώ η ταπεινωτική αποχώρηση από την Καμπούλ, υπό την επίβλεψη του Προέδρου Μπάιντεν, έκανε την χώρα να φαίνεται ακόμα πιο αδύναμη.
Ίσως η μεγαλύτερη ζημιά στο αμερικανικό κύρος προήλθε από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει απορρίψει την ίδια την ιδέα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να ηγηθούν του κόσμου. Ο Τραμπ αποχώρησε από τις διεθνείς συμφωνίες και περιφρόνησε στρατηγικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ. Έχει επισημάνει ότι, εάν διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία το 2025, μπορεί να εγκαταλείψει την Ουκρανία.
Στην περίπτωση του Ισραήλ, ο εξτρεμισμός του Νετανιάχου έχει συμβάλει στην αναταραχή. Ενδεικτικό το άρθρο της εφημερίδας Haaretz: «Ο πρωθυπουργός, ο οποίος υπερηφανεύεται για την τεράστια πολιτική του εμπειρία και την αναντικατάστατη σοφία του σε θέματα ασφάλειας, απέτυχε εντελώς να προσδιορίσει τους κινδύνους στους οποίους οδηγούσε συνειδητά το Ισραήλ, υιοθετώντας μια πολιτική που αγνοούσε την ύπαρξη και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων».
