Η επιμονή της κυβέρνησης να μην προτείνει και ψηφίσει ειδική διάταξη για τον αποκλεισμό (και) από τις δημοτικές εκλογές του έγκλειστου στις φυλακές Δομοκού πρώην βουλευτή και δημοτικού συμβούλου συνιστά βαρύ θεσμικό και πολιτικό σφάλμα. Επιτρέπει να «μετρηθεί» εκλογικά ένας άνθρωπος, τον οποίο η Πολιτεία, υπό την ίδια μάλιστα κυβερνητική πλειοψηφία, έχει θεωρήσει, βασιζόμενη σε δικαστικές αποφάσεις περί συμμετοχής του σε εγκληματική οργάνωση, ως «εχθρό της δημοκρατίας». Του προσφέρει, έτσι, βήμα και νομιμοποίηση, ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος και της όποιας συμμετοχής του –που έτσι κι αλλιώς είναι προσχηματική- στα κοινά.
Χωρίς τέτοια ρύθμιση, ήταν νομικά ορθή η από 10ης Σεπτεμβρίου απόφαση 364/2023 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία ανακηρύχθηκαν οι συνδυασμοί στις δημοτικές εκλογές κι επιτράπηκε στο συνδυασμό «Ελεύθεροι Αθηναίοι», με επικεφαλής, και υποψήφιο Δήμαρχο Αθηναίων, τον Ηλία Κασιδιάρη, να λάβουν μέρος σε αυτές. Από τη στιγμή που και το Σύνταγμα (συνδυασμός των άρθρων 55 παρ. 1 και 51 παρ. 3) και ο ειδικός για τις δημοτικές εκλογές νόμος 3852/2010, γνωστός ως «Καλλικράτης» (άρθρο 13 παρ. 1, που προσδιορίζει γενικά τα κωλύματα εκλογιμότητας, και άρθρο 14 παρ. 3, που εξειδικεύει τις προϋποθέσεις μη εκλογιμότητας για υποψήφιο Δήμαρχο) κάνουν λόγο για «αμετάκλητη δικαστική απόφαση», η έλλειψη τέτοιας απόφασης, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του πρωτόδικα καταδικασμένου Κασιδιάρη, επιτρέπει τη συμμετοχή. Εκτός αν υπήρχε άλλη «παρακωλυτική διάταξη», όπως έγινε, και μάλιστα τρις, στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, με τελική κατάληξη το άρθρο 102 ν. 5019/2022.
Τρεις είναι οι βασικές αποδείξεις για το –αδικαιολόγητο- λάθος να μην ψηφιστεί παρόμοια διάταξη για τις δημοτικές εκλογές:
α) Με την επίσημη κίνηση των δυο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης όχι απλώς να εκδηλωθούν φραστικά υπέρ μιας τέτοιας ρύθμισης, αλλά να την προτείνουν στη Βουλή, δημιουργούνταν όλες οι προϋποθέσεις ευρείας, στα όρια της «δημοκρατικής πανστρατιάς», πλειοψηφίας (άλλο ζήτημα, υπαρκτό αλλά δευτερεύον, ότι, ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε αρνηθεί να ψηφίσει τη διάταξη για τις βουλευτικές εκλογές και τώρα υιοθέτησε τη μη διάταξη για τις δημοτικές),
β) Δεν δικαιολογείται «διακοπή» της «μαχόμενης» στάσης της Πολιτείας, ειδικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, τις οποίες το Σύνταγμά μας, αλλά και η δημοκρατική λογική, δεν διαχωρίζουν από τις βουλευτικές εκλογές,
γ) Η κατά το άρθρο 236α του ν. 3852/2010 επαπειλούμενη θέση σε «αργία» πρωτοδίκως καταδικασμένου προσώπου, δεν απαγορεύει τη συμμετοχή του στις εκλογές, την πιθανή εκλογή του και την είσοδο στα αντιπροσωπευτικά όργανα υποψηφίων του συνδυασμού του. «Αργία» σημαίνει προσωρινή, εξαρτώμενη από την έκβαση της κύριας δίκης, μη συμμετοχή στα όργανα στα οποία το καταδικασμένο πρόσωπο εξελέγη. Άρα «προστασία», παρά την επανειλημμένη σχετική αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου, δεν υπάρχει, ενώ, αντίθετα, η συμμετοχή του συγκεκριμένου προσώπου στις εκλογές συνεπάγεται κατάφαση στον εκ μέρους του, με διάφορους τρόπους, εμπαιγμό της δημοκρατίας.
