Μια πολυπολική και πολυκεντρική Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων αναδύεται τις δύο τελευταίες δεκαετίες χωρίς να έχει ακόμη διαμορφωθεί το νέο παγκόσμιο τοπίο. Με άλλα λόγια κυριαρχεί η ρευστότητα που συνήθως χαρακτηρίζει τις μεταβατικές εποχές.
Οι πρόσφατες Σύνοδοι Κορυφής των BRICS και της Ομάδας G-20 έδωσαν την ευκαιρία να προβληθούν μια σειρά από απλουστευτικές προσεγγίσεις.
Μια γρήγορη ματιά στους τίτλους των αναλύσεων δημιουργεί την εντύπωση ότι τα δύο Φόρουμ μετεξελίσσονται σε συμπλεύσεις και γιατί όχι σε συμμαχίες με επικεφαλής των G-20 τις ΗΠΑ και των ΒRICS της Κίνας.
Κατ αρχήν τα δυο Φόρουμ δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη και επί πλέον η πλειοψηφία των ΒRICS μετέχει στην Ομάδα G-20.
Mέσομακροπρόθεσμα, από την εξέλιξη των G-20 και των BRICS μπορεί να προκύψει ένα σχήμα που θα εγγυάται τόσο την επίλυση κρίσεων και αποτροπή συγκρούσεων, όσο και την περιφρούρηση της παγκοσμιοποίησης από γεωπολιτικές σκοπιμότητες.
Με δυό λόγια οι δύο ομάδες είναι πιθανόν να οδηγήσουν στην διαμόρφωση ενός άτυπου διευρυμένου Συμβουλίου Ασφαλείας καθώς ο ΟΗΕ έχει αποδειχθεί μη επιδεχόμενος μεταρρύθμιση, ενώ η Ομάδα των G-7 μετά την αποπομπή της Ρωσίας το 2014 αυτοπεριορίσθηκε στον συντονισμό της Δύσης.
Τούτων λεχθέντων η θεσμική αποτύπωση του αναδυόμενου νέου πολυπολικού – πολυκεντρικού κόσμου θα είναι μια διαδικασία μακράς διαρκείας με μειωμένη προβλεψιμότητα.