Από χθες η Γκαμπόν προσετέθη στον κατάλογο των πρώην γαλλικών και γαλλόφωνων αφρικανικών χωρών όπου ένα πραξικόπημα ανατρέπει τη γαλλόφιλη κυβέρνηση.
Το 1960 ο Ντεγκολ χορήγησε ελεγχόμενη ανεξαρτησία στις χώρες της Γαλλικής Αφρικής τις οποίες διατήρησε ως μέλη μιας ζώνης αποκλειστικής επιρροής.
Ο πρώτος που αμφισβήτησε την επικυριαρχία της Γαλλίας στην περιοχή ήταν ο Καντάφι στις αρχές της δεκαετίας του ’70, αξιοποιώντας τις θρησκευτικές και φυλετικές αντιθέσεις της Υποσαχάριας Αφρικής.
Η Γαλλία στις προκλήσεις που αντιμετώπιζε η επικυριαρχία της στην περιοχή δεν στηρίχτηκε ούτε από τις ΗΠΑ ούτε από την Ε.Ε σε κοινοτικό η ακόμη και σε εθνικό επίπεδο.
ΗΠΑ, Γερμανία και Βρετανία θεωρούσαν την πολιτική της Γαλλίας στην Αφρική σαν έναν άχρηστο αναχρονισμό μια στάση σε ευθεία συνέχεια της τοποθέτησης τους στους αποικιακούς πολέμους της Γαλλίας στην Ινδοκίνα και την Αλγερία.
Έτσι η Γαλλόφωνη πρώην Γαλλική Αφρική έγινε ο αδύναμος κρίκος της περιφερειακής σταθερότητας με καθεστώτα φθαρμένα και χωρίς στρατηγική για την ανάπτυξη των χωρών τους.
Η οικονομική διείσδυση της Κίνας και η παρουσία της Βάγκνερ άλλαξαν τα δεδομένα στην Αφρική καθώς προσφέρουν στήριξη και σταθερότητα.
Τα τελευταία χρόνια, με τη δραστηριοποίηση πολλών φονταμενταλιστικών οργανώσεων στη Δυτική Αφρική, η Γαλλία προσπάθησε να χαρακτηρίσει τρομοκράτες όλους όσοι αμφισβητούσαν τα φιλικά προς αυτήν καθεστώτα. Ήταν ένας ελιγμός χωρίς αποτέλεσμα.
Η απώλεια της Αφρικής δεν μπορεί να χρεωθεί αποκλειστικά στον Μακρόν. Η Γαλλική Ζώνη αποτελούσε υστερόγραφο μιας άλλης εποχής.
