Στην κρίση με επίκεντρο τον Νίγηρα έχουμε τον δεύτερο θάνατο της Γαλλικής Αποικιακής Αυτοκρατορίας , την απουσία ή για να είμαστε ακριβείς την ανυπαρξία της Ευρώπης, την στρατηγική αφωνία των ΗΠΑ, αλλά και μια ακόμη απόδειξη της ανάδυσης νέων περιφερειακών δυνάμεων.
Όποια και αν είναι η κατάληξη της κρίσης, ένα είναι βέβαιο: η προνομιακή θέση της Γαλλίας στην Υποσαχάρια Αφρική είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε.
Ο Μακρόν, δίχως υπερβολή, είναι μόνος του στην Αφρική καθώς η ανατροπή των πραξικοπηματιών στον Νίγηρα και η εκδίωξη της Βάγκνερ από την περιοχή είναι μια μεγάλη πρόκληση για την ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη της περιοχής, την Νιγηρία.
Με πληθυσμό 220 εκατομμύρια και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις η Νιγηρία θα διεκδικήσει βαρύνοντα λόγο στην περιφερειακή ασφάλεια της Δυτικής και της Υποσαχάριας Αφρικής, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Γαλλίας αλλά και της Αλγερίας και του Μαρόκου.
Η Αλγερία εξέφρασε την αντίθεση της σε οποιαδήποτε μορφή στρατιωτικής επέμβασης στον Νίγηρα.
Η Γαλλική Αφρική δεν έζησε την δραματική αποαποικιοποίηση της Ινδοκίνας και της Αλγερίας, καθώς ο Ντεγκόλ το 1960 χορήγησε ανεξαρτησία που διατηρούσε στο ακέραιο τα προνόμια του Παρισιού.
Στα τρία προηγούμενα χρόνια η Βάγκνερ του Πριγκόζιν συνέβαλε αποφασιστικά σε τρεις καθεστωτικές ανατροπές στην Υποσαχάρια Αφρική και έτσι επιταχύνθηκε το τέλος της μετααποικιακής γαλλικής επικυραρχίας.