Ο αναδυόμενος νέος πολυκεντρικός-πολυπολικός κόσμος που εκφράζεται σήμερα με την συμμετοχή των περιφερειακών δυνάμεων στις ομάδες των G-20 και των BRICS χαρακτηρίζεται από τον ζήλο τους να ασκήσουν μεσολαβητικές πρωτοβουλίες.
Η Κίνα οδήγησε στην εξομάλυνση των σχέσεων Ιράν-Σ. Αραβίας, μήνυμα του ενδιαφέροντος του Πεκίνου για την ευρύτερη Μέση Ανατολή από την οποία εξαρτάται η ενεργειακή του επάρκεια.
Η Κίνα έχει δραστηριοποιηθεί μεσολαβητικά μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, έναν ρόλο που έχουν κατά καιρούς διεκδικήσει μια ομάδα αφρικανικών κρατών, το Ισραήλ και η Τουρκία, με τελευταίο πρόθυμο την Σ. Αραβία.
Η Ρωσία και το Ιράν μεσολαβούν για την αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας-Συρίας.
Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν πρωτοβουλία διαμεσολάβησης μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Πέραν αυτών, η Κίνα και η Ρωσία, που εμπλέκονται ολοένα και περισσότερο στην Αφρική, είναι θέμα χρόνου πότε θα δραστηριοποιηθούν στην κατεύθυνση μιας συνολικής περιφερειακής πρωτοβουλίας.
Η Λιβύη και το Σουδάν όσο παραμένουν ακυβέρνητες πολιτείες θα αποτελούν υποθήκη συνολικής περιφερειακής αποσταθεροποίησης.
Ίδια δυναμική εξελίξεων υπάρχει και για το Αφγανιστάν, τη σταθεροποίηση του οποίου θα προωθήσουν και θα επιβάλλουν η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα.
Ο διαμεσολαβητικός συνωστισμός θα μπορούσε να διαβασθεί και ως το πρώτο βήμα αναζήτησης του πλαισίου και των κανόνων του παιχνιδιού ενός πολυκεντρικού και, εξ ορισμού, πολύ πιο περίπλοκου σε σχέση με το παρελθόν κόσμου.
