Η Ιβηρική Χερσόνησος έμοιαζε πριν από λίγους μήνες να είναι στο απυρόβλητο της ραγδαίας φθοράς της Σοσιαλδημοκρατίας –Κεντροαριστεράς στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Σαντσεθ στην Ισπανία και ο Κόστα στην Πορτογαλία επιβεβαίωναν ότι η Κεντροαριστερά μπορεί να κάνει την διαφορά ακόμη και στο επίπεδο της διαχείρισης.
Από ότι φαίνεται ο Κόστα στην Λισαβόνα θα παραμείνει με ρεκόρ πολιτικής μακροβιότητας και ανθεκτικότητας σε αλλεπάλληλες κρίσεις μόνος του καθώς οι κάλπες αύριο Κυριακή στην Ισπανία οδηγούν σε κυβερνητική αλλαγή σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις .
Όλα μοιάζουν σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο να έχουν προεξοφληθεί στην Ισπανία από την πρωτιά της Δεξιάς του Λαϊκού Κόμματος μέχρι και την ανάδειξη της Ακροδεξιάς Vox σε κυβερνητικό εταίρο. Άλλωστε η απόφαση του Πρωθυπουργού και ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σάντσεθ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και μάλιστα στο ξεκίνημα της Ισπανικής Προεδρίας στην Ε.Ε ερμηνεύτηκε σαν προσπάθεια ανάσχεσης περαιτέρω φθοράς του κυβερνητικού συνασπισμού.
Η Άκρα Δεξιά στην Ισπανία σαράντα οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο επιστρέφει ως κανονικότητα στην πολιτική σκηνή με μεγάλο χορηγό το Λαϊκό Κόμμα που υιοθέτησε σκληρή ρητορική για να συγκρατήσει διαρροές προς τα δεξιά.
Σήμερα στην Ισπανία δεν συγκρούονται δύο αντίπαλα προγράμματα κυβερνητικής διαχείρισης καθώς η επιστροφή της Ευρωζώνης στην περιοριστική δημοσιονομική πολιτική δεν αφήνει περιθώρια ουσιαστικής διαφοροποίησης.
Η Ισπανία του 2023 θυμίζει την Ιταλία του 1994 όπου η αποσύνθεση της Χριστιανοδημοκρατίας οδήγησε στην αποκατάσταση του φασισμού ως κανονικότητας τόσο ως ιστορικής κληρονομιάς όσο και ως συνιστώσας μιας σύγχρονης πολιτικής ταυτότητας.
Στην Ισπανία ο πολιτικός χώρος της Δεξιάς μετά τον θάνατο του Φράνκο σημαδεύθηκε από την σύγκρουση της σκληρής Δεξιάς του Φράγκα Ιριρμπλανε και της μετριοπαθούς Κεντροδεξιάς του Αντόλφο Σουάρεθ που ως Πρωθυπουργός στην περίοδο 1976-81 εξασφάλισε την μετάβαση στην δημοκρατική ομαλότητα.
Όταν το 1982 ήλθε στην εξουσία το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Φελίπε Γκονζάλες η Κεντροδεξιά γρήγορα υπερφαλαγγίσθηκε από την σκληρή Δεξιά με το σημερινό Λαϊκό Κόμμα να αποτελεί μετεξέλιξη της παράταξης του Φράγκα Ιριρμπλανε.
Αυτός είναι και ο κίνδυνος από μια ενδεχόμενη ανάδειξη του vox ως κυβερνητικού εταίρου να διολισθήσει το Λαϊκό Κόμμα στην αποδοχή του Φράνκο ως κομματιού της Ιστορίας της παράταξης.
