Η αντίδραση του Πούτιν στην ανταρσία του Πριγκόζιν προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην εξουσία του Κρεμλίνου. Δεν τιμώρησε κανέναν για τους 13 πιλότους που σκοτώθηκαν όταν καταρρίφθηκαν από τη Wagner και επαίνεσε τις υπηρεσίες ασφαλείας οι οποίες δεν μπόρεσαν να προλάβουν και να αποτρέψουν την ανταρσία. Έτσι έδειξε ότι φοβάται τον διχασμό στις τάξεις των αξιωματικών του στρατού, αν προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις. Η ρωσική κοινή γνώμη συμφωνεί κατά περίπου 50% με τις κατηγορίες του Πριγκόζιν για διαφθορά, ανίκανη στρατιωτική ηγεσία και ψέματα για την εξέλιξη του πολέμου, παρ’ όλο που μόλις 22% εμπιστεύεται τον ίδιο τον ηγέτη της Wagner.
Νέο πλήγμα στην εικόνα του «ισχυρού Πούτιν» ήρθε στις 13 Ιουλίου όταν ο υποστράτηγος Ιβάν Ποπόφ ενημέρωσε ότι απολύθηκε επειδή είπε στους ανωτέρους του τι συμβαίνει στο μέτωπο: Τεράστιες απώλειες, ανεπαρκείς εφεδρείες και έλλειψη αποτελεσματικών αντίμετρων στο ουκρανικό πυροβολικό. Ένα ακόμα πλήγμα ήταν ο βομβαρδισμός της γέφυρας που ενώνει την Κριμαία με τη Ρωσία.
Ο Πούτιν υποστηρίζει ότι η ουκρανική αντεπίθεση δεν έχει πετύχει καμία πρόοδο. Οι Ρώσοι διοικητές στο μέτωπο οργάνωσαν την αντίσταση στις ουκρανικές επιθέσεις πολύ μπροστά από τις οχυρωματικές γραμμές τους, αντί να υποχωρήσουν στις αμυντικές θέσεις που είχε σχεδιάσει ο στρατάρχης Σουροβίκιν, με σημαντικό κόστος για τον ρωσικό στρατό. Αυτό καθυστέρησε τους Ουκρανούς, αλλά αν κατορθώσουν να διασπάσουν τις ρωσικές γραμμές οι επιπτώσεις στην πολιτική ισχύ του Κρεμλίνου θα είναι μεγάλες. Όπως σχολίασε στρατιωτικός αναλυτής «είναι σαν να χτυπάς με τη βαριά έναν τούβλινο τοίχο. Αν καταρρεύσει μπορεί να μην υπάρχουν πολλά από πίσω του».
