Μπορούν να συνυπάρξουν η Ρεαλπολιτίκ προσέγγισης με τις ΗΠΑ , το ΝΑΤΟ και την Δύση με το αναθεωρητικό αφήγημα που συνέθεσε ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια που δαιμονοποιεί την Δύση ως προαιώνιο εχθρό της Τουρκίας;
Απάντηση σε λίγες μέρες στην εκατοστή επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης. Μια επέτειο την οποία επί δεκαετίες οι Κεμαλικοί γιόρταζαν ως νίκη και επανακατάκτηση της Ανεξαρτησίας που είχε χαθεί με την Συνθήκη των Σεβρών. Μια επέτειος που αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα έχει πει τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν συμβολίζει την εθνική μειοδοσία και παραίτηση των Κεμάλ και Ινονού.
Μέχρι το 1926 ο Κεμάλ διεκδικούσε την επαρχία της Μοσούλης από το υπό βρετανική διοίκηση Ιράκ , και μέχρι το 1921 το Χαλέπι. Στην συνέχεια αναδιπλώθηκε όταν κατανόησε ότι ο εκσυγχρονισμός της χώρας είναι ασύμβατος με την ιδεολογία του εδαφικού αναθεωρητισμού.
Πως μπορείς να είσαι συνεπής με το στίγμα που άφησες στο Βίλνιους και ταυτόχρονα να απαξιώσεις την Λωζάννη; Χωράει η προσπάθεια επιστροφής του Ερντογάν στην δυτική πολιτική ρητορική ορθότητα με την αναφορά για τα σύνορα της καρδιάς μας και την νοσταλγία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Ο Κεμάλ όταν εγκατέλειψε τον αναθεωρητισμό συμπύκνωσε το αλληλένδετο της εντός και εκτός συνόρων σταθερότητας στην φράση «Ειρήνη στην κόσμο, ειρήνη στην χώρα».
Είναι πολύ πιθανόν να βρεθούμε μπροστά σε συνύπαρξη της Ρεαλπολιτίκ με το κεντρικό αφήγημα του Ερντογάν για την περικύκλωση της πατρίδας από τους Σταυροφόρους που θέλουν να της στερήσουν την δυνατότητα να διαδραματίσει τον περιφερειακό και παγκόσμιο γεωπολιτικό ρόλο που αντιστοιχεί στην οικονομική της ανάπτυξη;
Μέχρι και πρόσφατα το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα του Μεξικού (PRI) συνδύαζε την καταγγελτική αντιιμπεριαλιστική αντιαμερικανική ρητορική του Μεσοπολέμου με την Ρεαλπολιτίκ των στενών σχέσεων με τις ΗΠΑ μια κατάσταση πραγμάτων που υπήρχε και στο Περού στην παράταξη Συμμαχία για την Αμερικανική Επανάσταση (APRA).
Mε την έγκριση της ένταξης της Σουηδίας να έχει μετατεθεί για τον Οκτώβριο δεν υπάρχει τουλάχιστον για φέτος δυνατότητα για «εξευγενισμό» του αφηγήματος.
