Η απόρριψη του αιτήματος της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν αναμενόμενη καθώς μια άτυπη συμφωνία κυρίων έχει διαμορφωθεί μετά το καλοκαίρι του 2008 και τον πόλεμο Ρωσίας- Γεωργίας.
Είχε προηγηθεί την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, το βέτο της Γαλλίας και της Γερμανίας στην πρόταση των ΗΠΑ για άμεση ένταξη της Ουκρανίας, Μολδαβίας και Γεωργίας στην Ατλαντική Συμμαχία.
Η στήριξη φιλοδυτικών κυβερνήσεων στην πρώην ΕΣΣΔ μείωνε την όποια επιρροή της Μόσχας ενώ η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έδινε επιχειρήματα στην Ρωσία.
Σήμερα η Ουκρανία είναι στην πράξη σε απόλυτο επιχειρησιακό συντονισμό με το ΝΑΤΟ ενώ ένα άτυπο στρατηγείο της Ατλαντικής Συμμαχίας λειτουργεί στο Κίεβο.
Με εξαίρεση τις τρείς Βαλτικές Χώρες, που έγιναν ανεξάρτητες το 1918, για να προσαρτηθούν ξανά το 1940, μετά την διανομή σφαιρών επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη ανάμεσα στην Γερμανία και την ΕΣΣΔ με το Σύμφωνο Ριμπεντροπ Μολότοφ τον Αύγουστο του 1939, καμία άλλη χώρα της πρώην ΕΣΣΔ δεν εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ.
Στην αρχή έπαιξε αποτρεπτικό ρόλο η αντίδραση της Ρωσίας, στην συνέχεια όμως και κυρίως μετά το 2008 οι ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι μπορούν να αμφισβητούν την επικυριαρχία της Μόσχας με μικρότερο κόστος.
Τούτων λεχθέντων, αν το ΝΑΤΟ σήμερα δεχόταν να κινήσει την διαδικασία ένταξης της Ουκρανίας θα χρεωνόταν, πρώτο, την διακινδύνευση απευθείας σύγκρουσης με την Ρωσία και, δεύτερο, στην καλύτερη περίπτωση το ναυάγιο κάθε προσπάθειας τερματισμού του πολέμου.
