Εδώ και τρείς σχεδόν δεκαετίες από την μεγάλη εξέγερση του 1995 στα προάστια των γαλλικών πόλεων η κατάσταση επιδεινώνεται ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη.
Η εν ψυχρώ εκτέλεση του 17χρoνου από την αστυνομική περίπολο στην Ναντέρ, προάστιο του Παρισιού, είναι μια προαναγγελθείσα τραγωδία.
Η Ναντέρ όπως και η πλειοψηφία των προαστίων είναι πλέον περιοχές εγκαταλελειμμένες από το κράτος , υπνωτήρια όχι μόνον ανέργων αλλά και νέων που δεν βρήκαν ποτέ εργασία, χωρίς αστυνόμευση στο έλεος των εμπόρων ναρκωτικών και της μαφίας του τράφικιγκ.
Έτσι όταν η αστυνομία εισέρχεται στα «εγκαταλελειμμένα εδάφη της Δημοκρατίας» γίνεται δεκτή ως στρατός κατοχής και ανταπαντά ως δύναμη κατοχής με ωμή προληπτική πολλές φορές βία.
Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί είναι η ανάρτηση συνδικαλιστών της Αστυνομίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συγχαίρουν τους συναδέλφους τους που «σκότωσαν έναν αλήτη πριν αυτός τους σκοτώσει…».
Στα προάστια των μεγάλων πόλεων της Γαλλίας ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση έχουν εξαλείψει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Γάλλων και ξένων, μεταξύ μηδενιστών και φανατικών μουσουλμάνων.
Για να φθάσουν οι αστυνομικοί να εκτελούν επί τόπου έναν οδηγό που δεν υπακούει σε σήμα να σταματήσει για αστυνομικό έλεγχο προηγήθηκαν τυχοδιωκτικά πολιτικά παιχνίδια με κορυφαία περίπτωση τον Σαρκοζί στην προεκλογική εκστρατεία του 2007, που δεσμεύτηκε να διαλύσει την αλητεία των προαστίων με ζεματιστό πεπιεσμένο νερό!
Ολοένα και περισσότερο η εγκληματικότητα στα προάστια των γαλλικών πόλεων παραπέμπει στην περίμετρο των μεγάλων πόλεων της Λατινικής Αμερικής όπου το κράτος έχει αποσυρθεί ενώ η ανώτερη τάξη έχει καταφύγει σε περιτειχισμένες συνοικίες που τις φυλάσσουν ιδιωτικές εταιρίες.
Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι με τους εξεγερμένους των προαστίων ταυτίζονται ολοένα και περισσότεροι γάλλοι που προέρχονται από την συντεθλιμμένη μεσαία τάξη…
