Με την πείρα της προετοιμασίας εξετάσεων του IGCSE (του πιστοποιητικού του Cambridge για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση) αλλά και της διδασκαλίας στην τριτοβάθμια (στο Μπέρμπινγκαμ αλλά και στο Πανεπιστήμιο Καρναβάτι, στην Ινδία), ο Ρόχιτ Μαγιούμνταρ προτείνει μια ριζικά διαφορετική Ιστορία της Ευρώπης. Αυτοσυστήνεται ως το σύγχρονο αντίστοιχο του αναγεννησιακού ανθρώπου: Συγγραφέας, μελετητής της λογοτεχνίας, φιλόσοφος, εκπαιδευτικός, ιστορικός του πολέμου και ήδη αναλυτής του φαινομένου της τεχνητής νοημοσύνης. Τοποθετείται τόσο στην Ινδική όσο και στην Ευρωπαϊκή παράδοση, από την Αναγέννηση και μετά.
Αντίστοιχος είναι και ο βηματισμός αυτής της «Ιστορίας της Ευρώπης: Από την Αναγέννηση μέχρι το Τέλος του Ψυχρού Πολέμου», που έρχεται να δείξει την Ευρώπη με έναν ευρύτερο, ολιστικό τρόπο. Την τοποθετεί στο μεγάλο φόντο της παγκόσμιας ιστορίας – που, για ένα διάστημα, οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι την ταύτιζαν με την δική τους: οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι δεν ήταν, άλλωστε, παρά προβολή/εξαγωγή Ευρωπαϊκών συρράξεων…– αλλά και ενσωματώνει προσεγγίσεις οικονομικές, και τεχνολογικές (έως εδώ αναμενόμενο), καθώς και προσεγγίσεις πολέμου αλλά και επικοινωνιακής προβολής των γεγονότων.
Μαζί και με ντουζίνες από χάρτες που αποτυπώνουν και παρακολουθούν διαχρονικά τις ροές της Ιστορίας, μαζί και με παρεκβάσεις που ωθούν τον αναγνώστη να δει την διαδοχή αιτίων και συνεπειών, την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών/των κυριαρχιών, ο Ρ. Μαγιούμνταρ προσφέρει μια προσέγγιση που θα θεωρούσε κανείς αυτονόητα χρήσιμη για μαθητές και σπουδαστές, πλην όμως αποβαίνει αφυπνιστική και για την γνωριμία με την ευρωπαϊκή ιστορία από τον ευρύτερα ενδιαφερόμενο αναγνώστη. Υπό κάποιαν έννοια, η συνεισφορά του Μαγιούμνταρ – που έχει άλλωστε εισαγάγει στην ευρωπαϊκή ιστορία και τον Ινδικό σπουδαστικό πληθυσμό, αλλά έχει συμμετάσχει και στην δημιουργία εξεταστικού υλικού για ένα ευρωπαϊκό κοινό λόγω IGSCE – έγκειται στο να παρουσιάζεται η Ευρωπαϊκή ιστορία με λιγότερα στερεότυπα και με πιο ανοιχτή ματιά.
Μπορεί η περιοδολόγηση του Μαγιούμνταρ να σταματά στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου (εκεί δηλαδή που και ο Χόμπσμπάουμ «κλείνει» τον 20ο αιώνα), πλην όμως η προσέγγισή του με τους χάρτες και με την ενσωμάτωση του οικονομικού και τεχνολογικού στο πολεμικό και επικοινωνιακό, ηχεί δυσάρεστα επίκαιρη/«σημερινή» όταν κανείς παρακολουθεί τις συνεχιζόμενες εξελίξεις στην Ουκρανία.
Οι 830 σελίδες του βιβλίου (και τα 40τόσα ευρώ που κοστίζει) δεν πάνε με τίποτε χαμένα…
