Ο Γιεβγκένι Πριγκόζιν, ολιγάρχης και -μεταξύ άλλων- ιδιοκτήτης της εταιρείας μισθοφόρων Wagner, έδειξε από τις αρχές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ότι έχει πολιτικές βλέψεις και προσπάθησε να προβληθεί ως ηγέτης των Ρώσων υπερεθνικιστών. Οι στενές σχέσεις του με τον Πούτιν και οι επιτυχίες των μισθοφόρων, τού επέτρεψαν να δράσει στην Ουκρανία σχεδόν ανεξέλεγκτος.
Ο Πριγκόζιν κατηγορεί από τον περασμένο Φεβρουάριο τον υπουργό Άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, Βαλέρι Γκερασίμοφ για τις ελλείψεις πυρομαχικών που αντιμετώπιζαν οι μισθοφόροι της Wagner, που προσπαθούσαν να καταλάβουν το Μπαχμούτ, το οποίο ο ρωσικός στρατός είχε -επί έναν χρόνο- αποδειχθεί ανίκανος να κατακτήσει. Τους κατηγόρησε επίσης ότι είναι στρατιωτικά ανεπαρκείς, ότι ευθύνονται για τον θάνατο των χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στην Ουκρανία και ότι θέλουν να καταστρέψουν τη Wagner, για να προωθήσουν προσωπικά τους συμφέροντα.
Ο Πριγκόζιν εμφάνισε στις αρχές Ιουνίου ένα βίντεο όπου ο διοικητής της 72ης ρωσικής ταξιαρχίας παραδέχτηκε ότι διέταξε τους άντρες του να πυροβολήσουν ένα κομβόι της Wagner, στα μετόπισθεν του μετώπου, επειδή «ήταν μεθυσμένος και αντιπαθεί προσωπικά» τους μισθοφόρους.
Στα μέσα του μήνα, αρχικά ο Σοϊγκού και στη συνέχεια ο ίδιος ο Πούτιν, απείλησαν να θέσουν εκτός νόμου τη Wagner, στέλνοντας στους μισθοφόρους της τελεσίγραφο να υπογράψουν συμβόλαια με το υπουργείο Άμυνας. Η ένοπλη ανταρσία με στόχο την ανατροπή της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας ήταν ο μόνος τρόπος να επιχειρήσει ο Πριγκόζιν να διατηρήσει τον έλεγχο των μισθοφόρων του, υποστηρίζει το αμερικανικό Institute for the Study of War.
Προχθές ο Πριγκόζιν έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει τον Σοϊγκού και τους στρατηγούς ότι εκείνοι ευθύνονται για τον πόλεμο, επειδή έπεισαν τον Πούτιν ότι οι Ουκρανοί ετοίμαζαν -με στήριξη από το ΝΑΤΟ- επίθεση στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ που βρίσκονταν υπό ρωσικό έλεγχο από το 2014 και στην Κριμαία. Το σχέδιό τους, υποστήριξε, ήταν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Κιέβου και να εγκαταστήσουν ως πρόεδρο της Ουκρανίας τον φιλορώσο Βίκτορ Μέντβεντσουκ που θα μοίραζε σε κάποιους ολιγάρχες με τους οποίους συνωμότησαν, τα περιουσιακά στοιχεία των κατεχόμενων περιοχών. Πριν από την εισβολή -υποστήριξε ο Πριγκόζιν- ο Ζελένσκι ήταν έτοιμος να διαπραγματευτεί με το Κρεμλίνο, αλλά η ρωσική ηγεσία δεν ήθελε να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές επιδιώξεις της.
Ανάλυση:
Prigozhin and Wagner cannot challenge Putin’s power directly, but they expose his weakening grip, στον Guardian.
