Η επίσκεψη του Μπλίνκεν στην Κίνα θα είναι η πρώτη εκ του σύνεγγυς ανταλλαγή απόψεων για τη διαχείριση μιας διμερούς αντιπαλότητας με τις απόψεις των δύο πλευρών να διίστανται.
Η Κίνα προβάλλει ως εγγυήτρια της παγκοσμιοποίησης την οποία θεωρεί ασύμβατη με την αναβίωση μιας διμερούς ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις που οδήγησαν στον Ψυχρό Πόλεμο 1949-1991.
Οι ΗΠΑ επιμένουν στο σχήμα της διπολικής αντιπαράθεσης προφανώς με την πεποίθηση ότι έτσι θα υπάρξει ανάσχεση της διείσδυσης της Κίνας στην Αφρική και την Λατινική Αμερική.
Η διπολική αντιπαράθεση στηρίχθηκε στην Συμφωνία της Γιάλτας η οποία επικύρωσε τις θέσεις των δύο αντίπαλων πλευρών στο μέτωπο του πολέμου με τη Γερμανία μια συμφωνία που δεν παραβιάστηκε ποτέ στον μισό αιώνα που ακολούθησε.
Σήμερα Κίνα και ΗΠΑ είναι παντού παρούσες οικονομικά στο εμπόριο και στις επενδύσεις. Το Πεκίνο επενδύει στην Ομάδα των BRICS και των G 20 ενώ η Ουάσιγκτον επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ΝΑΤΟ που να καλύπτει την ευρύτερη περιοχή του Ινδικού-Ειρηνικού.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ουάσιγκτον, μια εισβολή της Κίνας στην Ταιβάν ή η διεθνής πολιτική και διπλωματική δραστηριοποίηση του Πεκίνου μεταξύ Σαουδικής Αραβίας-Ιράν και μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας;
Τον Φεβρουάριο του 1945 στην Γιάλτα οι τρείς Μεγάλοι συμφώνησαν το πλαίσιο της μεταπολεμικής συγκρουσιακής συγκατοίκησης τους. Τότε ο Στάλιν ενδιαφερόταν κυρίως αν όχι αποκλειστικά για την κατοχύρωση της επικυριαρχίας της ΕΣΣΔ στην Ανατολική Ευρώπη. Σήμερα οι πολιτικοί κληρονόμοι του Ντεγκ Χσιάο Πιγκ διεκδικούν παρουσία και επιρροή στο σύνολο του πλανήτη.
