Η ερχόμενη Παρασκευή δεν θα είναι μόνο μια μέρα προσευχής στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο. Είναι η μέρα που η Συρία επιστρέφει θριαμβευτικά στον Αραβικό Σύνδεσμο, η Σύνοδος Κορυφής του οποίου συνέρχεται στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Πρόκειται για την πιο σημαντική Σύνοδο Κορυφής από την ίδρυση του Αραβικού Συνδέσμου το 1945.
Η ιδέα δημιουργίας του Αραβικού Συνδέσμου ανήκει στην Βρετανία η οποία μετά την έξωση της Γαλλίας από την Συρία και το Λίβανο, το 1941, προωθούσε την συνεργασία των Αραβικών Κρατών υπό την αποκλειστική της επιρροή.
Πολύ γρήγορα ο Σύνδεσμος έγινε πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των συντηρητικών μοναρχιών από την μια μεριά, και των ριζοσπαστικών εθνικιστικών καθεστώτων, όπως η Αίγυπτος του Νάσσερ, η Συρία και το Ιράκ που επικράτησε το κόμμα Μπααθ, η Αλγερία και η Λιβύη.
Η ανατροπή του Σάχη στις αρχές του 1979 και η εγκαθίδρυση Ισλαμικής Δημοκρατίας στο Ιράν οδήγησε σε προσέγγιση με την Συρία, μια ακόμη διαίρεση στον Αραβικό Κόσμο.
Τα χρόνια περνούσαν και η επιρροή και βαρύτητα του Αραβικού Συνδέσμου συρρικνωνόταν συνεχώς και περιοριζόταν στην έκθεση ανακοινωθέντων. Η εικόνα αυτή, είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει μετά από τα πρόσφατα καταλυτικά γεγονότα:
-Ρήξη ΗΠΑ –Σαουδικής Αραβίας για την πετρελαϊκή στρατηγική της Δύσης με το Ριάντ να προσεγγίζει την Ρωσία.
-Συμφιλίωση, με μεσολάβηση της Κίνας, της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράν με πρώτη εν εξελίξει ακόμη ανατροπή τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στην Υεμένη.
-Εξομάλυνση των σχέσεων της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου, και της Ιορδανίας με το καθεστώς Ασσαντ στην Δαμασκό.
Τούτων λεχθέντων για πρώτη φορά μετά το 1945 δεν υπάρχουν οι εσωτερικές αντιπαλότητες που εμπόδισαν τον Αραβικό Σύνδεσμο να παίξει τον ρόλο του. Σήμερα ανοίγει η προοπτική κοινής παρέμβασης του Αραβικού Συνδέσμου στην προσπάθεια επίλυσης του μεσανατολικού αλλά και στην σταθεροποίηση της Λιβύης.
Ο πόλεμος στην Συρία τελειώνει και η δυναμική ενότητας του Αραβικού Κόσμου μπορεί να αποτελέσει έναν από τους ισχυρούς πόλους του ήδη αναδυόμενου πολυκεντρικού κόσμου.
