Με τις 19 αιτήσεις κρατών για ένταξη στους BRICS, σε πολύ λίγα χρόνια η λέσχη των 5 “μη δυτικών” χωρών (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) θα αντιπροσωπεύει τον μισό πληθυσμό του πλανήτη, το μεγαλύτερο δυναμικό οικονομικής ανάπτυξης και ΑΕΠ υψηλότερο από των ΗΠΑ. Η 15η σύνοδος κορυφής των BRICS (22-24 Αυγούστου, Νότια Αφρική) θα αποφασίσει διαδικασίες και χρονοδιάγραμμα ένταξης για Σαουδική Αραβία, Ιράν, Πακιστάν, ΗΑ Εμιράτα, Τουρκία, Καζακστάν, Αίγυπτος, Νιγηρία, Ζιμπάμπουε, Σενεγάλη, Συρία, Σουδάν, Αλγερία, Ινδονησία, Ταϊλάνδη, Αργεντινή, Μεξικό, Βενεζουέλα, και Ουρουγουάη.
Η ομάδα θεωρητικά δημιουργήθηκε για να προωθεί τα συμφέροντα των μελών της και τη συνεργασία μεταξύ τους, αλλά τείνει να γίνει πόλος έλξης απολυταρχικών ή “ελαφρώς δημοκρατικών” καθεστώτων. Δηλωμένος στόχος των BRICS, που έχουν ήδη δημιουργήσει δική τους αναπτυξιακή τράπεζα, είναι και η απεξάρτηση των διμερών σχέσεων των μελών της από το δολάριο ως ενδιάμεσο ή αποθετικό νόμισμα. Προτίθενται επίσης να θεσπίσουν δικό τους “καλάθι” νομισμάτων. Κάποιες χώρες, όπως η Ινδία, έχουν ήδη νομοθετήσει τη δυνατότητα άμεσων εμπορικών σχέσεων στο εθνικό τους νόμισμα.
“Αρκεί η Σαουδική Αραβία να δηλώσει ότι θα δέχεται και άλλα νομίσματα εκτός δολαρίου για τις εξαγωγές πετρελαίου της” υποστήριξε για την προοπτική αυτή ο Άντι Σέκτμαν, CEO της αμερικανικής Miles Franklin Precious Metals Investments. “Αιφνιδίως θα πάψουν να ενδιαφέρονται για δολάρια όλες οι χώρες που τα τελευταία 50 χρόνια ήταν αναγκασμένες να διατηρούν αποθεματικά. Αν μάλιστα αρχίσουν να τα ξεφορτώνονται, κάτι που μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα, ένα τσουνάμι πληθωρισμού θα χτυπήσει τις ακτές της Δύσης” υποστήριξε.
Κίνα, Ρωσία, και -με λιγότερο δυνατή φωνή- Βραζιλία επιδιώκουν το τέλος της μονοκρατορίας των ΗΠΑ στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο του αχαλίνωτου καπιταλισμού και της μοναδικής υπερδύναμης. Η Ινδία (που είναι επίσης μέλος της άτυπης αμυντικής λέσχης QUAD μαζί με ΗΠΑ, Αυστραλία και Ιαπωνία) και η Νότια Αφρική είναι αναγκασμένες να τηρούν ευαίσθητες ισορροπίες. Η Ινδία, για παράδειγμα, επιδιώκει καλές σχέσεις με τη Δύση αλλά εξαρτάται ακόμα σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία για τον αμυντικό της εξοπλισμό και την ενέργεια. Επίσης, πολλές από τις χώρες που θέλουν να γίνουν μέλη των BRICS έχουν από μικρή έως μεγάλη αντιπαλότητα με τη Ουάσιγκτον, για πολιτικούς ή οικονομικούς λόγους.
Για τη Ρωσία η διεύρυνση είναι ένας τρόπος να εξασφαλίσει υποστήριξη ή έστω ανοχή για την επιθετική της πολιτική στην πρώην ΕΣΣΔ. Για την Κίνα, τον ισχυρότερο υποστηρικτή της νέας “πολυ-πολικής” τάξης πραγμάτων, η διεύρυνση των BRICS συνεπάγεται πλεονεκτήματα σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο. Το Πεκίνο έχει ήδη “δεσμεύσει” πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής με γενναιόδωρα αλλά υπέρογκα (μέχρι χρεοκοπίας) δάνεια, με τα οποία κινεζικές εταιρείες κατασκευάζουν έργα υποδομής που ίσως αποδώσουν οικονομικά οφέλη σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Τώρα μεθοδεύει το ίδιο και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, πολλές από τις οποίες δείχνουν πρόθυμες αφού έχουν ζήσει δεκαετίες αμαρτωλών παρεμβάσεων της CIA στην πολιτική τους ζωή. Η Κίνα επιδιώκει την αποκαθήλωση των ΗΠΑ από τη θέση της μοναδικής υπερδύναμης του πλανήτη σαν το ταξίδι της παροιμίας: ένα βήμα κάθε φορά.
