Η πρόσφατη υποβάθμιση από την Fitch της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας δεν είναι μια συγκυριακή εξέλιξη που οφείλεται στην κοινωνική και πολιτική αναταραχή που ξέσπασε για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού που δρομολόγησε ο Μακρόν.
Η υποβάθμιση, μας επιτρέπει να επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα που τίθεται συνεχώς από το 2008 και μετά, γιατί το Παρίσι δεν συγκρούσθηκε ποτέ μετωπικά με τη Γερμανία στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη, παρά τις σαφείς αντιρρήσεις των Σαρκοζί, Ολάντ και Μακρόν για τη μόνιμη δημοσιονομική λιτότητα που έχει επιβάλλει η γερμανική πλευρά στην Ευρωζώνη.
Ο Σαρκοζί αμέσως μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο 2008, συγκάλεσε Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, με την Μέρκελ να αρνείται μέχρι την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή της.
Δύο χρόνια αργότερα, το ζεύγος «Μερκοζί» στην Ντωβίλ υιοθέτησε την ελεγχόμενη χρεοκοπία προκαλώντας την επίθεση των αγορών στους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης και, άμεσα, στέλνοντας την Ιρλανδία στα βράχια.
Ακολούθησε ο Ολάντ, που παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις του για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση με τη Μέρκελ, συνέχισε την αυτόματη πρόσδεση στο Βερολίνο, όπως την είχε υιοθετήσει και ο Σαρκοζί.
Τέλος, ο Μακρόν, που ξεκίνησε το 2017 με τις ομιλίες του στην Πνύκα και μετά στη Σορβόννη μια προσπάθεια να αρθρώσει μια ρητορική ανάπτυξης και χειραφέτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη περιμένει την απάντηση του Βερολίνου.
Προχθές ο Σαρκοζί, χθες ο Ολάντ και σήμερα ο Μακρόν γνωρίζουν ότι όσο η Γαλλία δεν συγκρούεται με τη Γερμανία, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης εκτιμούν την πιστοληπτική φερεγγυότητα της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης, αυτομάτως, ως ταυτόσημη με αυτήν της πρώτης…
Ο χρόνος θα δείξει αν η πρόσφατη υποβάθμιση της Γαλλίας από την Fitch είναι η φωτογραφία μιας αρνητικής στιγμής ή, μήπως, η αναγγελία του τέλους της εποχής της αντιμετώπισής της ως μιας δεύτερης Γερμανίας.
