Ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες στάθηκαν στην ουρά την Κυριακή για να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές του (ηττημένου στις πρόσφατες Ιταλικές εκλογές) Δημοκρατικού Κόμματος. Η συμμετοχή μοιάζει μικρή αν συγκριθεί με εκείνη της πρώτης εκλογής του Βάλτερ Βελτρόνι το 2007 (3,5 εκατ.) ή του Ματέο Ρέντσι το 2013 (2,8 εκατ.). Αλλά με δεδομένη την πορεία εκλογικής παρακμής (από το 33% του 2008 ως το 19% του 2022) του κόμματος, η συμμετοχή ήταν αξιοσημείωτη. Ένα σημάδι αντοχής της ιταλικής Κεντροαριστεράς.
Η πραγματική έκπληξη, όμως, ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, στην ηγεσία αναδείχθηκε (για πρώτη φορά) μια νέα γυναίκα. Η Έλι Σλάιν (Elly Schlein), με σπουδές Νομικής και μεταπτυχιακά στο Συνταγματικό Δίκαιο, με ριζοσπαστικές πολιτικές απόψεις και αντισυμβατική ζωή, πήρε το βάπτισμα της πολιτικής δράσης ως ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μεταναστών και ως εθελόντρια στις καμπάνιες Ομπάμα το 2008 και το 2012. Κεντρική φιγούρα της πιο αριστερής και ριζοσπαστικής τάσης του κόμματος, εξελέγη το 2014 ευρωβουλευτής, εγκατέλειψε το κόμμα σε σύγκρουση με την γραμμή Ρέντσι, επέστρεψε το 2020 και στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου εξελέγη, για πρώτη φορά, βουλευτής.
Η εκλογή της στην ηγεσία του κόμματος συνιστά μια διπλή τομή. Τομή γενιάς και φύλλου, αφού η Σλάιν (που δεν είχε καν γεννηθεί όταν η σύντροφος του Τολιάτι, Νίλντε Ιότι, γινόταν η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ιταλικής Βουλής) θα γίνει τον ερχόμενο Μάιο μόλις 38 ετών. Τομή πολιτική, αφού η εκλογή της φέρνει στην ηγεσία την πιο ριζοσπαστική εκδοχή του Partito Democratico.
«Θα είμαστε το κόμμα των δικαιωμάτων, που θα μάχεται ενάντια στις ανισότητες και για τον ελάχιστο μισθό. Θα είμαστε ένα πρόβλημα για την Μελόνι. Θα κρατήσουμε το κόμμα ενωμένο, χωρίς να παραιτηθούμε από μια καθαρή γραμμή αλλαγής»- ήταν οι πρώτες της δηλώσεις.
Και τώρα; Πως θα αποκρυσταλλωθεί στην πολιτική και τις συμμαχίες της Κεντροαριστεράς, η αριστερή της στροφή; Πώς θα απαντηθεί αυτή τη φορά το δίλημμα κάθε εκδοχής σοσιαλδημοκρατίας, που είναι: Στροφή στο κέντρο ή έφοδος εξ αριστερών; Θα επιτύχει το Δημοκρατικό Κόμμα με την Σλάιν εκεί που απέτυχαν οι Εργατικοί στην Βρετανία με τον Κόρμπιν; Θα αποδειχθεί η Σλάιν η σημαιοφόρος της αντιφασιστικής παράδοσης (όπως ελπίζει η «Ρεπούμπλικα» στο χθεσινό κύριο άρθρο της) απέναντι στην σημερινή κυβέρνηση; Θα γίνει η αντί- Μελόνι που έψαχνε η αντιπολίτευση;
Προς το παρόν η έκπληξη της κυριακάτικης κάλπης φέρνει ενθουσιασμό. «Επιτέλους φύσηξε φρέσκος αέρας», δήλωσε ο Ακίλε Οκέτο, ο τελευταίος ηγέτης του PCI, που πήρε την ιστορική απόφαση να διαλύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα για να γεννηθεί το Δημοκρατικό Κόμμα, ως ενιαία παράταξη της Κεντροαριστεράς. «Τώρα πρέπει να συνδυάσουμε πραγματισμό και ουτοπία», συμπλήρωσε. Δύσκολη αποστολή. Αλλά η έκβασή της αφορά και ενδιαφέρει πολύ περισσότερους από όσους ζουν στην Ιταλία.
