Οι πρόσφατες επισκέψεις του Μπλίνκεν σε Ισραήλ, Δυτική Όχθη, Τουρκία και Ελλάδα έκαναν πιο ευκρινή την ατζέντα των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η Ουάσιγκτον επενδύει κατά προτεραιότητα σε μια ενεργειακή συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο με στρατηγικό στόχο την περαιτέρω απεξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο και πετρέλαιο της Ρωσίας.
Η ατζέντα των ΗΠΑ διαμορφώθηκε ή μάλλον επαναπροσδιορίσθηκε τον τελευταίο χρόνο στην σκιά του πολέμου στην Ουκρανία
Από το 2016 μέχρι και πριν ένα χρόνο, οι ΗΠΑ στήριζαν στην Ανατολική Μεσόγειο ένα συνεχώς διευρυνόμενο μέτωπο δυσαρεστημένων με τις περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας, μια συσπείρωση Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και Εμιράτων, μια συσπείρωση που για τον Ερντογάν ήταν ευθεία απειλή απομόνωσης και παράκαμψης της Άγκυρας.
Πριν από ένα περίπου χρόνο οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι δεν στηρίζουν πλέον την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού East Med που θα μετέφερε φυσικό αέριο από την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω Ελλάδας και Ιταλίας, στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ που πριμοδότησαν τις διμερείς, τριμερείς και τετραμερείς συμμαχίες των συμμάχων τους στην περιοχή για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου, έκαναν στροφή 180ο και επανεμφανίστηκαν ως εγγυητές της συμμετοχής της Άγκυρας με βαρύνοντα μάλιστα ρόλο.
Οι ΗΠΑ, δεν θέτουν ως προαπαιτούμενο για την συμμετοχή της Τουρκίας σε ένα σχήμα διευρυμένης ενεργειακής συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο την επίλυση των διμερών τους εκκρεμοτήτων με την Άγκυρα, από τους S-400 μέχρι τους Κούρδους της βορειοανατολικής Συρίας.
Πιστεύουν ότι η εμπλοκή της Τουρκίας στην ενεργειακή αξιοποίηση της Ανατολικής Μεσογείου θα έχει την δική της δυναμική ώστε σε πρώτη φάση να παρακάμψει τις διμερείς εκκρεμότητες και σε δεύτερη φάση να δέσει εκ νέου την Τουρκία με την Δύση.
Ο Ερντογάν ανταποκρίθηκε στην στροφή των ΗΠΑ με την προσπάθεια εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων της Τουρκίας με τους συμμάχους της Ουάσιγκτον στην ευρύτερη περιοχή, από το Ισραήλ και στην Σαουδική Αραβία μέχρι και την Αίγυπτο.
Τι είναι τα παραπάνω; Βολονταριστική εμμονή χωρίς αντίκρισμα, ρεαλπολιτίκ ή ομολογία στρατηγικής αμηχανίας των ΗΠΑ;
Είναι δυνατόν να υπάρξουν σοβαρά βήματα στην σύμπηξη της ενεργειακής συμμαχίας που προωθεί η Ουάσιγκτον στην περιοχή, με εκκρεμή προβλήματα όπως το Παλαιστινιακό, το Κουρδικό, το Κυπριακό και η ένταση στο Αιγαίο;
Μπορούν όλες οι παραπάνω εκκρεμότητες να λυθούν ως πακέτο σε μια διεθνή - με σπόνσορα την Ουάσιγκτον - Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο;
Τον Νοέμβριο του 1991 με την αυτοπεποίθηση της νίκης στην «Καταιγίδα της Ερήμου», οι Μπους-Μπέικερ συγκάλεσαν ειρηνευτική Διάσκεψη για την Μέση Ανατολή στην Μαδρίτη και σήμερα 32 χρόνια μετά υπάρχει ο κίνδυνος για μια συνολική ανάφλεξη ανά πάσα στιγμή.
Όλοι όσοι στις όχθες του ποταμού Ποτόμακ νομίζουν ότι η ανακάλυψη στον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου μιας ενεργειακής γης της Επαγγελίας, θα είναι το μαγικό ραβδί που θα λύσει συσσωρευμένες κρίσεις δεκαετιών, απλουστεύουν μια σύνθετη πραγματικότητα.
Αν δεν ξεκαθαρίσει η δυνατότητα εσωτερικής σταθεροποίησης της Τουρκίας με την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών, όλα τα παραπάνω κινδυνεύουν να αρχειοθετηθούν ως ασκήσεις επί χάρτου.
