Για δεύτερη χρονιά η Ρωσία θα είναι απούσα από την ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου κατά παρέκκλιση μιας παράδοσης δεκαετιών όπου Ανατολή και Δύση μιλούσαν επί της ουσίας για την Ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου και προειδοποιούσαν για το κόστος της μιας ή της άλλης επιλογής.
Τον Φεβρουάριο του 2007 ο Πούτιν μίλησε στην Διάσκεψη για να προειδοποιήσει την Δύση ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ θα ήταν casus belli για το Κρεμλίνο.
Η Διάσκεψη του Μονάχου ιδρύθηκε το 1963 σε μια αποφασιστική καμπή της Ιστορίας της Δυτικής Γερμανίας, λίγο πριν αποχωρήσει από την Καγκελαρία ο Αντενάουερ που κατείχε χωρίς διακοπή το αξίωμα του Καγκελάριου από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Βόννης το 1949.
Η καθιέρωση ετήσιας Διάσκεψης για την Ασφάλεια της Βαυαρίας ήταν μια πολιτική πράξη χειραφέτησης της Βόννης που έξι χρόνια πριν την Οστπολιτίκ του Μπράντ διαπίστωνε ότι μόνον εγγυήσεις για την ασφάλεια της ΕΣΣΔ θα άνοιγαν τον δρόμο για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο Γερμανικών Κρατών.
Ούτε η επιλογή του Μονάχου ήταν τυχαία καθώς ο σκληρός συντηρητισμός της Βαυαρίας συμβάδιζε πάντα με την πιο ωμή και κυνική Ρεαλπολιτίκ.
Ο για δεκαετίες ιστορικός ηγέτης της Βαυαρικής Χριστιανοδημοκρατίας Φραντζ Γιόζεφ Στράους που αυτοπροσδιόριζε το πολιτικό του στίγμα με την φράση «πιο δεξιά από εμένα είναι ο τοίχος», είχε προσωπικές φιλικές σχέσεις με την Κίνα του Μάο αλλά και την Αλβανία του Χότζα.
Η Βαυαρία που υπήρξε Σοβιετική Δημοκρατία για ένα μήνα, την Άνοιξη του 1919, είχε και έχει μια Πολιτική Ελίτ που είναι η πιο φιλορωσική από τα άλλα κρατίδια της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Στην φετεινή Διάσκεψη η επίσημη και πολιτικά ορθή ρητορική που θέλει την Δύση ενωμένη απέναντι στην Ρωσία είναι μια πυκνή ομίχλη που δεν θα μας επιτρέψει να διακρίνουμε αν στις σχέσεις του Βερολίνου – Ουάσιγκτον διακρίνονται ρήγματα ή ρωγμές.
