Ο Μακρόν μπορεί να αναδιπλωθεί και να αυτοακυρωθεί, και να ολοκληρώσει έτσι την δεύτερη και τελευταία πενταετή του θητεία την άνοιξη του 2027.
Την ίδια στιγμή ο Μακρονισμός ως συνταγή εθνικής και ευρωπαικής ανασύνταξης πνέει τα λοίσθια.
Οι μαζικές διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, μια εμβληματική μεταρρύθμιση που προβάλλει τον Μακρόν αποφασισμένο να αξιοποιήσει το δίλημμα «εγώ ή η Λεπέν», και το οποίο τείνει να μεταμορφωθεί σε «εγώ ή οι Λεπέν-Μελανσόν», έχει οδηγήσει το Μέγαρο των Ηλυσίων σε αδιέξοδο.
Εάν δεν υποχωρήσει κατά κράτος ο Μακρόν και η κυβέρνηση Μπον που δεν διαθέτει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, η χώρα θα καταστεί ακυβέρνητη πολιτεία με μόνη διέξοδο την διάλυση της Βουλής και πρόωρες εκλογές, με προεξοφλημένη την συρρίκνωση της μακρονικής παράταξης.
Αν ο Σιράκ μετά την ήττα της κυβέρνησης Ζιπέ στις πρόωρες εκλογές της άνοιξης του 1997 μπόρεσε να συγκατοικήσει για μια πενταετία με την πληθυντική αριστερά του Ζοσπέν, η συγκατοίκηση Μακρόν με τον Μελανσόν είναι από μόνη της πολιτική αυτοακύρωση και των δύο.
Όταν η Θάτσερ κέρδισε τις εκλογές της άνοιξης του 1979, οι ψηφοφόροι της ήξεραν ότι έκαναν μια επιλογή υψηλού κινδύνου καθώς το πρόγραμμα των Συντηρητικών δεν αρνιόταν το υψηλό κοινωνικό κόστος των ανατροπών, τουλάχιστον για μια μεταβατική περίοδο.
Στην Γαλλία, την περικοπή έως συρρίκνωση των κεκτημένων, από μια ειρωνεία της Ιστορίας, ανέλαβε το 1984 η κυβέρνηση Φαμπιούς επικαλούμενη την ανάγκη προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Έτσι το Σοσιαλιστικό Κόμμα που συγκρουόταν με το Κομμουνιστικό μέχρι το 1981 για το εύρος των εθνικοποιήσεων που είναι αναγκαίες για την ρήξη με τον καπιταλισμό, το κόμμα στο οποίο ο Ροκάρ μετά δυσκολίας μπορούσε να πει την άποψή του καθώς είχε πάρει το προσωνύμιο «Αμερικανική Αριστερά» ανέλαβε ένα βαρύ πολιτικό κόστος που το οδήγησε το 2017 στην εξαέρωση.
Ο Μακρόν μπορεί να επιβιώσει και μετά τον θάνατο του Μακρονισμού αλλά θα είναι πλέον σκιά του εαυτού του, αλλά και του ευρωπαϊκού του ζήλου όπως αυτός διατυπώθηκε στις αρχές Σεπτέμβριου του 2017 στην Πνύκα, και στο τέλος του ίδιου μήνα στο Μεγάλο Αμφιθέατρο της Σορβόννης.
Στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος που δεν ελέγχει το Κογκρέσο αποκαλείται Κουτσή Πάπια.
Σήμερα αν ο Μακρόν χάσει τον έλεγχο της κοινωνίας κινδυνεύει όπως πολλοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου (Ρινότμητος, Μούρτζουφλος, Κοπρώνυμος, Μέθυσος) να περάσει στην Ιστορία ως παράλυτη πάπια…
