Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κυκλοφόρησε το βιβλίο του αμερικανού αναλυτή Φαρήντ Ζαχαρία «Ο Μετααμερικανικός κόσμος» με υπότιτλο «Η Δύση και η Άνοδος των Υπολοίπων». Οι διεργασίες συμπλεύσεις και προσεγγίσεις που καταγράφονται στην Διεθνή Σκηνή την τελευταία δεκαετία επιβεβαιώνουν την προσέγγισή του.
Ένα χρόνο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν έχει προκύψει διπολική αντιπαράθεση ανάμεσα στον «Ελεύθερο Κόσμο» την Δύση δηλαδή και στα «Αυταρχικά Καθεστώτα» , την Κίνα και την Ρωσία, αλλά επιταχύνεται η ανάδυση ενός πολυκεντρισμού που εντείνει την αβεβαιότητα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ολοένα και συχνότερες αναφορές στην αμφισβήτηση της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου. Από τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς μέχρι την υλοποίηση μεγάλων ανατροπών υπάρχει απόσταση, αυτή είναι μια διαπίστωση που δεν απαξιώνει αναζητήσεις που μέχρι πρόσφατα θα ανήκαν στην κατηγορία της μυθοπλασίας.
Όταν το 1970 ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Ζισκάρ Ντεστέν επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον για να διαμαρτυρηθεί για τις διακυμάνσεις των ισοτιμιών του Δολαρίου πήρε την απάντηση «Το Δολάριο είναι το νόμισμα μας και το πρόβλημα σας (The dollar is our currency and your problem).
Όταν την 1.1.1999 τέθηκε σε λειτουργία η Ευρωζώνη πολλοί αισιόδοξοι στην Γηραιά Ήπειρο έσπευσαν να προεξοφλήσουν το τέλος του μονοπωλίου του Δολαρίου σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Αν το Ευρώ δεν τερμάτισε τον ρόλο του Δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος αναφοράς τα εύσημα ανήκουν στο Βερολίνο που τράβηξε χειρόφρενο στην ολοκλήρωση της ημιτελούς ΟΝΕ αμέσως μετά την έναρξη της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης το Φθινόπωρο του 2008.
Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ανάγκη της Μόσχας να διαχειρισθεί τις κυρώσεις που η Δύση της έχει επιβάλλει και η ανάγκη των χωρών των BRICS και των G-20 να προστατευθούν από τις παρενέργειες των κυρώσεων έχουν τροφοδοτήσει προβληματισμό για περιφερειακές αλλά και παγκόσμιες νομισματικές ενώσεις.
Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Λαβρόφ, δήλωσε ότι στην Σύνοδο του Αυγούστου της Ομάδας BRICS θα συζητηθεί η προοπτική υιοθέτησης κοινού νομίσματος. Πραγματική προοπτική η ελιγμός ψυχολογικού πολέμου του Κρεμλίνου για να διασκεδάσει τα σενάρια που βλέπουν την Ρωσία να γίνεται κράτος παρίας;
Λίγες μέρες πριν από την δήλωση Λαβρόφ στην Μόσχα είχε δημοσιευθεί η είδηση με προέλευση την Μπραζίλια ότι η Βραζιλία και η Αργεντινή συζητούν την υιοθέτηση κοινού νομίσματος, που θα ονομάζεται SUR, ως ιδρυτικό πυρήνα μιας Νομισματικής Ένωσης που θα καλύπτει την Λατινική Αμερική από την Γή του Πυρός μέχρι τα σύνορα του Μεξικού. Με τα σημερινά δεδομένα, τον πληθωρισμό 95% που έχει η Αργεντινή, το σενάριο του SUR προβάλλει σαν ρητορική χειραφέτησης με αόριστο χρονικό ορίζοντα.
Ένα είναι βέβαιο: Ότι με μια πολιτική ταυτόχρονης επίδειξης πυγμής απέναντι στην Ρωσία και στην Κίνα οι ΗΠΑ σπρώχνουν τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις όχι μόνον σε μεταξύ τους προσέγγιση αλλά σε αναζήτηση συμπλεύσεων στην Διεθνή Σκηνή μια επιλογή που εκ των πραγμάτων θα έχει χαρακτήρα αντιαμερικανικής συσπείρωσης.
Η χειραφέτηση από την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου θα είναι ένα σοβαρό πλήγμα στην μεταψυχροπολεμική παντοδυναμία των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση Αυτοεκπληρούμενης Προφητείας όπου η κινητοποίηση των ΗΠΑ για να καθυστερήσει η ακόμη περισσότερο να ματαιωθεί μια ανεπιθύμητη εξέλιξη που δεν είναι άλλη από την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου την επιταχύνει.
